Domuşuq sifəti, əsasən, soyuqdan, qorxudan və ya digər səbəblərdən bədənin büzüşərək, hərəkətsiz vəziyyətə düşməsini ifadə edir. Sadəcə "büzüşmüş" demək deyil, daha çox içəriyə çəkilmiş, özünə qapanmış bir vəziyyəti təsvir edir. Sözün kökündəki "domu-" hissəsi, ehtimal ki, "içə çəkilmək", "qısalmaq" mənalarını ehtiva edir, "uşuq" isə əlavə olaraq vəziyyətin qısa müddətli və nisbətən zəif olduğunu bildirir. Bu, "donmuş" sözündən fərqli olaraq, daha çox daxili bir vəziyyətə işarə edir – bədənin sərtliyini deyil, əzələlərin gərginliyinin və büzüşməsinin nəticəsini ifadə edir.
Domuşuq vəziyyəti, insanın emosional və fiziki hər iki halını əks etdirə bilər. Soyuğun təsirindən əlavə, qorxu, utancaqliq, kədər və ya yuxululuq kimi hisslər də domuşuq vəziyyətinə səbəb ola bilər. Məsələn, soyuqdan domuşmuş bir insan əlini cibində gizlədir, çiyinlərini qaldırır və bədəni titrəyə bilər. Utancaqlıqdan domuşmuş bir insan isə özünü gizlətməyə çalışır, səssiz qalır və gözlərindən qaçır. Bu səbəbdən, sözün təsviri qüvvəsi "büzüşmüş" və "donmuş" sözlərinin sadə mənalarından daha genişdir.
Ümumilikdə, "domuşuq" sözü Azərbaycan dilinin zənginliyini göstərən, incə nüansları əks etdirən bir sifətdir. Sadəcə fiziki bir vəziyyəti deyil, həm də daxili hisslərin xarici təzahürünü ifadə edən bu söz, Azərbaycan ədəbiyyatında və gündəlik danışıqda özünəməxsus yer tutur və digər sinonimlərlə əvəz edilməyən bir məna daşıyır.