Duyuq sifəti əsasən iki əsas mənada işlənir. Birinci və daha geniş yayılmış mənası hisslərin kəskinliyi, həssaslıq və ayıqlıq deməkdir. Duyuq insan hər şeyi tez tutur, ətrafında baş verən hadisələrə, dəyişikliklərə həssasdır, incə duyğuları vardır. Sanki ətrafındakı hər şeyə, ən incə təfərrüatlara qədər diqqət yetirir və tez reaksiya verir. Bu mənada "duyuq gözlü", "duyuq qulaqlı" ifadələri də işlədilir, insanın müəyyən duyğulara daha həssas olduğunu vurğulayır.
İkinci mənası isə xəbər, məlumat deməkdir. Bu mənada duyuq sözü daha çox kənd və ya kiçik yaşayış məntəqələrində istifadə olunur. Məsələn, "Kəndə duyuq yayıldı" deyəndə, kənd əhalisinin bir hadisə, vəziyyət və ya xəbər haqqında məlumatlı olması nəzərdə tutulur. Bu mənada duyuq sözü tez yayılan, tez-tez eşidilən xəbərlər üçün daha uyğundur. Həmçinin, bu mənada, xəbərin necə yayıldığından asılı olmayaraq, sadəcə olaraq, xəbərin özü önə çəkilir.
Duyuq düşmək deyimi isə həm duyğu hissinin kəskinləşməsini, həm də bir xəbərdən, bir hadisədən xəbərdar olmağı ifadə edir. Məsələn, bir insan ətrafında baş verən bir dəyişikliyi ilk görən və ya eşidən şəxsdirsə, deyə bilərik ki, o, həmin hadisəyə "duyuq düşüb". Yaxud da, gizli bir şeyin üstünü açan, bir xəbəri ilk eşidən və başqalarına çatdıran şəxs üçün də bu ifadə işlədilə bilər. Beləliklə, bu deyim həm duyğulara, həm də məlumata aid olaraq istifadə oluna bilər.