Düdük, sadə, lakin ifadəli bir səs çıxaran, əsasən uşaqların sevimli oyuncağı və eyni zamanda, musiqi tarixinin ən qədim alətlərindən biridir. Qarğıdan, ağacdan, balıq sümüyündən və ya digər müxtəlif materiallardan hazırlana bilər. Ən sadə formasında, üfürülən bir dəlik və səs çıxaran bir borudan ibarətdir. Düdüyün səsi, içərisindən keçən havanın titrəməsi nəticəsində yaranır və nəfəsin gücü və istiqamətinə görə dəyişir.
Düdük yalnız uşaq oyuncağı deyil, həm də müxtəlif mədəniyyətlərdə əhəmiyyətli bir simvol və ya əlaqə vasitəsi olaraq istifadə edilmişdir. Tarix boyu ovçular, çobanlar, dənizçilər və hətta hərbi qüvvələr ünsiyyət və siqnal vermək üçün düdükdən istifadə etmişlər. Bəzi mədəniyyətlərdə düdük dini mərasimlərdə və ya sehrli ayinlərdə də iştirak edir. Müasir dövrdə də, idman yarışlarında, polis və yanğınsöndürmə xidmətlərində düdük əhəmiyyətli bir siqnal aləti olaraq qalır.
Musiqi baxımından isə, düdük sadəliyinə baxmayaraq, müxtəlif musiqi janrlarında özünə yer tapmışdır. Xalq musiqisindən klassik musiqiyə qədər, düdük müxtəlif musiqi əsərlərində solo və ya ansambl aləti olaraq istifadə olunmuşdur. Bəzi müasir musiqiçilər də, düdüyün ifadəli imkanlarını araşdıraraq maraqlı musiqi əsərləri yaratmışlar. Beləliklə, düdük sadə görünüşünə baxmayaraq, tarixi, mədəni və musiqi baxımından çox zəngin bir tarixə malikdir.
Mətndə qeyd olunan "ney" ilə əlaqədar olaraq, ney daha mürəkkəb bir borulu çalğı alətidir və düdüyə nisbətən daha geniş bir səs diapazonuna malikdir. Ancaq hər iki alət də nəfəs vasitəsi ilə səs çıxaran sadə çalğı alətlərinin ailəsinə aiddir.