Dülgər sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında əl işlərinin ustalarını təmsil edən, hörmət və ehtiram doğuran bir termindir. Sadəcə "taxtadan qapı, pəncərə kimi şeylər qayıran usta" ifadəsindən daha çox məna ehtiva edir. Dülgər, əslində, yalnız taxta emalı ilə məşğul olan bir sənətkar deyil, əlləri ilə toxunduğu hər parçaya ruh, həyat və gözəllik qatan bir yaradıcıdır.
Onun bacarığı sadəcə qapı və pəncərə hazırlamaqla məhdudlaşmır. Dülgər, evlərin, körpülərin, gəmilərin, əşyaların və sənət əsərlərinin yaradılmasında əsas rol oynayan, taxtayı forma verərək möcüzələr yaradan bir ustadır. O, taxta materialının xüsusiyyətlərini mükəmməl bilər, hər aləti ustalıqla idarə edər və ən incə dəqiqliklə işləyər.
Dülgərlik sənəti nəsillər boyu öyrənilib və keçirilib. Atam allaf, babam dülgər idi – bu misal kimi Mirzə Ələkbər Sabirin sətirlərindən də göründüyü kimi, ailə ənənələri ilə bağlı bir peşə olmuşdur. Bu, yalnız bir peşə deyil, bir vəqf, bir ənənədir. Dülgərin əlləri sadəcə taxta emal etmir, o, tarixi, mədəniyyəti, sənəti daşıyan bir simbol kimi fəaliyyət göstərir.
M. Ə. Sabirin "Tapdıq gah taxta yonan dülgərlərə, gah təkərləri yoxlayanlara" misalında olduğu kimi, dülgərlik müxtəlif sahələri əhatə edən geniş bir sənətdir. Sadəcə ev tikintisindən tutmuş nəqliyyat vasitələrinin yaradılmasına qədər bir çox sahədə dülgərlərin əməyindən istifadə olunur. Onların bacarığı və zəhməti həyatımızın bir çox aspektinə toxunur.