Ehtişamla zərfi, sadəcə "ehtişamlı bir surətdə" demək deyil; o, daha dərin, daha çox duyğu yüklü bir məna kəsb edir. "Ehtişamla" sözü, bir hadisənin, vəziyyətin və ya varlığın möhtəşəmliyini, böyüklüyünü, əzəmətini, qüdrətini və şöhrətini ifadə edən bir zərfdir. Bu, yalnız gözə görünən bir əzəmət deyil, həm də bir daxili güc və qüvvənin ifadəsidir.
M. Rahim’in misalında olduğu kimi, "Qoca Qafqaz yaranandan yaşamışdır ehtişamla" cümləsində "ehtişamla" sözü, Qafqaz dağlarının qədimliyini, möhtəşəmliyini, təbiətin qüdrətini və tarixin əzəmətini birlikdə ifadə edir. Bu, sadəcə fiziki görünüşdən kənara çıxaraq, dağların zaman içindəki möhkəmliyini, davamlılığını və təsir gücünü vurğulayır.
Sözün mənasını daha da genişləndirərkən, "ehtişamla"nın həm maddi, həm də mənəvi ehtişamı ifadə edə biləcəyini qeyd etmək vacibdir. Məsələn, bir sarayın ehtişamla tikilməsi onun memarlıq gözəlliyini, zənginliyini və böyüklüyünü ifadə edərsə, bir insanın ehtişamla yaşamasında onun şərəfli həyatı, əxlaqi üstünlüyü və əzəmətli xasiyyəti ön plana çıxır. Beləliklə, "ehtişamla" sözü, kontekstdən asılı olaraq müxtəlif mənalar daşıyaraq, oxucuda güclü və unudulmaz bir təəssürat yaradır.
Qısacası, "ehtişamla" sadəcə bir zərf deyil, dilin zənginliyini və ifadə imkanlarını göstərən, güclü bir ifadə vasitəsidir. O, möhtəşəmliyi, əzəməti, qüdrəti və şərəfi ifadə edərək, mətnə dərinlik və əzəmət qatır.