Eqoistlik, öz mənafeyi və istəklərini başqalarınınkı üstün tutma xüsusiyyətidir. Bu, sadəcə özünü düşünməkdən daha geniş bir anlayışdır; əslində, başqalarının hisslərinə, ehtiyaclarına və rifahına laqeyd yanaşma, onların öz məqsədlərinə çatmaq üçün vasitə kimi istifadə edilməsini əhatə edir.
Eqoist insan yalnız özünə yönəlib, ətrafındakıların duyğularını və fikirlərini nəzərə almır. Onlar hər zaman öz istəklərinin yerinə yetməsinə çalışırlar, hətta bunun başqalarına zərər verəcəyini bilsələr belə. Bu davranış forması tez-tez qürur, özünüdəyərləndirmənin şişirdilməsi və empatiyanın olmaması ilə əlaqələndirilir. Eqoist insanlar nadir hallarda başqalarının problemlərinə həssaslıq göstərirlər və əksər hallarda başqalarını öz arzularını gerçəkləşdirmək üçün istifadə edirlər.
Eqoistliyin səbəbləri müxtəlif ola bilər: uşaqlıqda düzgün tərbiyənin olmaması, özünə inamın aşağı olması, həddindən artıq rəqabət mühitində böyümək və ya psixoloji problemlər. Bəzi hallarda, egoist davranış müəyyən məqsədlərə çatmaq üçün istifadə olunan bir strategiya ola bilər, lakin bu davranışın uzunmüddətli mənfi nəticələri ola bilər. Çünki uzun müddət egoist davranış sərgiləyən insanlar təcrid olunma, sosial əlaqələrin zəifləməsi və ətrafdakı insanların etimadını itirmə riski ilə üzləşirlər.
Eqoistlik, xudbinliklə sıx əlaqəli olsa da, onların arasında incə fərqlər var. Xudbinlik daha çox özünə qayğı ilə əlaqəlidirsə, egoistlik başqalarına qarşı laqeyd yanaşma və istismarı əhatə edir. Yəni, xudbin insan özünə qayğı göstərə bilər, ancaq egoist insan başqalarının rifahını tamamilə gözardı edir.
Nəticədə, egoistlik mürəkkəb bir sosial fenomendir ki, onun həm fərdi, həm də sosial səviyyədə mənfi nəticələri ola bilər. Sağlam münasibətlər qurmaq və xoşbəxt həyat yaşamaq üçün özünü düşünmək ilə başqalarına hörmətlə yanaşma arasında balans yaratmaq vacibdir.