Epigrafika [yun. ἐπιγραφή (epigraphé) - yazıt, yazma + γράφειν (graphein) - yazmaq] yazıtların öyrənilməsi ilə məşğul olan elm sahəsidir. Sadəcə yazıtların toplandığı və kataloqulaşdırıldığı bir fənn deyil; epigrafika, yazıtların tarixi, sosial, mədəni və dilçilik kontekstini də dərindən araşdırır.
Epigrafik tədqiqatlar, həmin yazıtların hazırlandığı dövrlə bağlı qiymətli məlumatlar verir. Qədim dillərin, əlifbaların və yazı üslublarının inkişafını anlamaq üçün əsas mənbə sayılır. Yazıtlar üzərindəki təsvirlər, simvollar, hətta yazının öz fiziki xüsusiyyətləri - material, ölçü, yazı üsulu - epigrafik tədqiqatın əhatə dairəsinə daxildir.
Epigrafika təkcə qədim dövrlə məhdudlaşmır. Orta əsrlərə, Yeni dövrə və hətta müasir dövrə aid yazıtların öyrənilməsi də epigrafikanın predmetidir. Məsələn, qədim abidələrdəki kitabələr, qədim binaların divarındakı yazılar, məzar daşları, sikkələr və müxtəlif sənət əsərlərindəki yazılar epigrafikanın araşdırma obyektləridir.
Epigrafik tədqiqatlar tarixçilər, arxeoloqlar, dilçilər, antropoloqlar və digər humanitar elmlər nümayəndələri üçün əvəzsiz mənbədir. Bu elm sahəsi keçmişin həyat tərzini, siyasi quruluşunu, inanclarını və sosial quruluşunu daha dəqiq anlamaqda mühüm rol oynayır. Epigrafik tapıntılar sayəsində tarix kitablarında boş qalan səhifələr doldurulur, qədim mədəniyyətlər haqqında yeni faktlar aşkar edilir və əvvəlki fərziyyələr təsdiq olunur və ya təkzib edilir.
Qısacası, epigrafika sadəcə yazıtları oxumaqdan daha çox, yazıtların arxasındakı hekayəni aşkara çıxaran, keçmişə aparan bir "zaman maşını"dır.