Er-gec zərfi, "tez-gec", "sözsüz", "bir zamanlar", "nə vaxtsa" mənalarında işlənən bir söz birləşməsidir. Ədəbi dilin zənginliyini əks etdirən bu ifadə, sadəcə "tez" və ya "gec" sözlərinin birləşməsindən daha geniş bir məna kəsb edir. "Er-gec" həm müəyyən bir zaman çərçivəsini ifadə edə bilir (məsələn, bir hadisənin tezliklə və ya gecikmiş şəkildə baş verməsi), həm də hadisənin mütləq baş verəcəyinə, qaçılmazlığına işarə edir.
Misal olaraq, şeirdəki "Er-gec parlar adın cahanda" misrasında "er-gec" Səyavuşun adının gələcəkdə, müəyyən bir zamanda şöhrət qazanacağını ifadə edir. Lakin burada sadəcə bir zaman məhdudiyyəti deyil, həm də adının parlayacağının qaçılmazlığı vurğulanır. Yəni, Səyavuşun şöhrəti bir gün mütləq olacaq, bu hadisənin baş verməməsi mümkün deyil.
"Er-gec" ifadəsi ədəbiyyatda, xüsusilə də klassik əsərlərdə tez-tez rast gəlinir və müəllifin sözünün daha güclü, daha təsirli səslənməsinə xidmət edir. O, fikri daha inandırıcı və əminliklə ifadə etməyə imkan verir. Zərf kimi işlənsə də, "er-gec" ifadəsinin məna çalarları kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilər və bəzən proqnozun və ya proqnozlaşdırılan hadisənin qeyri-müəyyən zaman çərçivəsini də vurğulayır.
Ümumiyyətlə, "er-gec" ifadəsi Azərbaycan dilinin ifadə vasitələrinin zənginliyinin gözəl bir nümunəsidir və onun düzgün anlaşıması ədəbiyyatın daha dərinə başa düşülməsinə kömək edə bilər.