Estetika – [yun. aisthetikos – duyan, həssas] sözünün kökü qədim yunan dilindəki "aisthesis" – duyğu, hiss sözündəndir. Bu, estetikanın mahiyyətini əks etdirən çox aydın bir etimoloji mənşədir. Çünki estetika sadəcə gözəllik haqqında bir elm deyil, dünyanın duyğu və təəssüratlar vasitəsi ilə qavranılması ilə bağlı bir fəlsəfi sahədir.
Ən geniş mənasında estetika incəsənət əsərləri, təbiət hadisələri və həyatın müxtəlif aspektləri ilə bağlı gözəllik, zövq, harmoniya və uyğunluq anlayışlarını araşdırır. Bu araşdırma yalnız gözəlliyin obyektiv təsvirindən ibarət deyil; o, gözəlliyin subyektiv qavranılmasını, fərqli mədəniyyətlərdə və tarixi dövrlərdə gözəllik anlayışının dəyişməsini, həmçinin gözəllik və zövqün psixoloji və sosial əsaslarını da əhatə edir.
Estetika incəsənətin fəlsəfi təhlili ilə məşğul olur, bədii yaradıcılığın prinsiplərini, əsərlərin təsir mexanizmlərini, incəsənətin sosial funksiyasını və insan həyatındakı rolunu öyrənir. Bu, rəssamlıq, heykəltəraşlıq, memarlıq, ədəbiyyat, musiqi və digər incəsənət növlərinin estetik keyfiyyətlərini müəyyənləşdirməyə çalışır. Lakin estetikanın araşdırma sahəsi incəsənətlə məhdudlaşmır; o, gündəlik həyatımızdakı gözəllik və uyğunluğu, məsələn, mebel dizaynından şəhər planlaşdırmasına qədər müxtəlif sahələrdə gözəllik konsepsiyasını təhlil edir.
Maraqlı bir məqam da budur ki, estetika yalnız "gözəl"i deyil, həm də "çirkin", "qəribə", "dəhşətli" kimi estetik təcrübələri də araşdırır. Çünki bu kateqoriyalar estetik təəssüratların tam spektrini anlamaq üçün vacibdir. Estetika, qısaca desək, dünyanın estetik tərəfini – duyğu və təsəvvürlərimiz vasitəsi ilə qavranılan tərəfini anlamağa çalışan bir fəlsəfi sahədir.