Eyvanlı sifəti, əsas mənası olaraq bir binanın və ya tikiliin eyvana malik olmasını bildirir. Bu, sadəcə "eyvanı olan" mənasından daha çox, həmin eyvanın tikiliyə xas bir xüsusiyyət olduğunu və ümumi görünüşdə, hətta funksiyada mühüm rol oynadığını vurğulayır. Belə ki, eyvanlı ev sadəcə eyvanı olan ev deyil, həm də eyvanın estetik və ya funksional baxımdan ev mimarisinin ayrılmaz bir elementi olduğunu göstərir.
Eyvanın özünün də müxtəlif formaları və funksiyaları var. Azərbaycan memarlığında eyvanlar geniş istifadə olunmuş, yay aylarında sərinlik, qış aylarında isə günəş şüalarının evin içərisinə daxil olmasına kömək etmişdir. Bəzi hallarda eyvan yalnız istirahət üçün bir yer, bəzilərində isə qonaq qəbul etmək üçün, hətta əlavə yaşayış sahəsi kimi xidmət etmişdir. Ona görə də "eyvanlı" sözü ilə ifadə olunan tikililər, yalnız bir memarlıq elementi olan eyvanın olmasını deyil, həm də evin ümumi tərzini, yaşayış tərzinə təsirini əks etdirir.
İmamverdi babanın həyətindəki "qabağı eyvanlı" tikili misalında da bu aydın görünür. Sadəcə "iki otaq və mətbəxli" deyil, həm də "qabağı eyvanlı" olması, evin xarici görünüşünə, rahatlığına və hətta sosial funksiyasına müəyyən təsir etdiyini göstərir. Eyvan, həyətdəki digər tikilinin - köhnə daxmanın sərt görünüşündən fərqli olaraq, bu evin daha yaşayışa uyğun, daha rahat və mehriban olduğunu bildirir.