Əbləq sözü, Azərbaycan dilinin zəngin leksikasında rəngarəngliyi, qarışıqlığı və müxtəlifliyi ifadə edən bir sifətdir. Əsasən, müxtəlif rənglərin qarışığı ilə yaranan naxışları təsvir etmək üçün işlədilir. Bu, sadəcə "ala" və ya "alaca" kimi sinonimlərlə kifayətlənməyən, daha çox "ala-bula", "ala-bəzək" ifadələrinə yaxın bir məna kəsb edir. "Əbləq" sözü ilə ifadə olunan rəng qarışığı nizamsız, təsadüfi deyil, özünəməxsus bir gözəllik və cazibə daşıyır.
Fərqli rənglərin uyğunsuzluğundan doğan bu gözəllik, "əbləq" sözünün təkcə rənglərlə məhdudlaşmayan daha geniş bir məna daşımasına səbəb olur. Məsələn, bir əsərin, hadisənin və ya insan xarakterinin müxtəlif və bir-birinə zidd keyfiyyətlərinin qarışığı da "əbləq" kimi təsvir oluna bilər. Bu mənada, "əbləq" sözü, bir çoxluğun bir araya gəlməsi, rəngarəngliyi və müxtəlifliyi ifadə edir. M.S. Ordubadinin "Əbləq at meydanda topla bərabər fırlandı" misalında olduğu kimi, bu söz atın rəngarəngliyi ilə yanaşı, hərəkətinin də dinamikliyini və canlılığını vurğulayır.
Əslində "əbləq" sözü, sadəcə bir rəng təsviri deyil, həmçinin gözəllik, zənginlik və müxtəlifliyin ifadəsidir. Bu sözün fonetikası belə onun mənasına uyğun gəlir, özündə gizli bir melodiya və ritm daşıyır. Ona görə də "əbləq" sadəcə bir lüğət sözü deyil, eyni zamanda incəsənət və ədəbiyyatda istifadə oluna biləcək, təsvirləri daha canlı və maraqlı edən bir bədii vasitədir.