Əbru (fars. ابرو) sözü Azərbaycan dilində əsasən qaş mənasında işlənir. Lüğətlərdə sadəcə "qaş" kimi tərcümə olunsa da, əslində bu sözün daha zəngin və poetik bir anlamı vardır. Sadəcə gözün üstündəki tükləri deyil, üzün gözəlliyini, ifadəsini tamamlayan, hətta bəzən xarakteri əks etdirən bir element kimi qəbul edilir.
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında, xüsusilə də aşıq şeirlərində və qəzəllərdə "əbru" sözü çox poetik və məcazlı şəkildə işlənir. Gözəllik, cəlbedicilik, cazibə mənalarını daşıyır. M.P. Vaqifin misrasında "əbru" qaşın özü deyil, daha çox gözəl qaşların yaratdığı sehrli təsiri, gözə əlçatmaz bir gözəlliyi ifadə edir. "Göz doymaz vəsməli kəman, əbrudan" misrası bu mənanı açıq şəkildə göstərir; qaşların gözəlliyi o qədər cəlbedicidir ki, insanın onlara baxmaqdan doyması mümkün deyil.
Əbrunun forması, qalınlığı, rəngi hətta bir insanın xarakterini və təbiətini əks etdirə bilər kimi inanclar da mövcuddur. Xalq arasında "qara əbru", "incə əbru", "qalın əbru" kimi ifadələr əbrunun fərqli xüsusiyyətlərini və onların yaratdığı fərqli təəssüratları ifadə edir. Beləliklə, "əbru" sözü sadəcə anatomik bir termin olmaqdan çox daha dərin mənalar daşıyan poetik və məcazi bir ifadədir.
Qeyd etmək lazımdır ki, fars dilindəki "əbru" sözünün mənası "qaş" olsa da, Azərbaycan dilində istifadəsində poetik və məcazi anlamların da böyük yeri vardır. Bu sözü sadəcə "qaş" kimi tərcümə etmək onun əsl əhəmiyyətini tam olaraq ifadə etməz.