Əcza sözü ərəb dilindən ("cüz" - hissə, parçanın cəmi) gəlmişdir və əsasən klassik ədəbiyyatda istifadə olunmuşdur. Müasir Azərbaycan dilində isə nadir hallarda rast gəlinir.
Əcza, bir şeyin tərkibini təşkil edən ən kiçik, görünməyəcək qədər xırda hissəciklər, elementlər, komponentlər mənasını verir. Bu hissəciklər bir araya gələrək daha böyük bir bütövü meydana gətirirlər. Yəni, əcza, bir şeyin əsas tərkib hissələrini təşkil edən, onun mahiyyətini müəyyənləşdirən, ayrılmaz elementlərinin cəmidir.
Misal olaraq, bir quruluşun, bir maddənin və ya bir hadisənin əcza-larından danışmaq olar. Bir ev bina materialının əczaları (kərpic, sement, dəmir, ağac, s.) bir-birinə bağlanaraq evi təşkil edir. Eyni şəkildə, bir şeirin əczaları sözlər, beytlər və obrazlardır ki, bunlar bir araya gələrək bütöv bir əsəri yaradırlar. Hətta bir insanın xarakterinin əczaları kimi onun xüsusiyyətlərini göstərmək olar.
Ədəbiyyat nümunəsindəki "Yandırıb əczayi-tərkibim, külüm versən yelə" misrası şairin özünü, varlığını simvolik olaraq təsvir edir. Burada "əczayi-tərkibim" ifadəsi özünün ən dərin, ən əsas hissələrinin, varlığının təməl elementlərinin yanması, məhv olması mənasını verir. Şair, özünün bütün varlığının külə çevrilməsini, yox olmasını bildirir.
Beləliklə, "əcza" sözünün mənası sadəcə kiçik hissəciklərlə məhdudlaşmır. O, bir bütövün ayrılmaz, əsas təməl elementlərini, mahiyyətini ifadə edən daha geniş və simvolik bir mənaya malikdir.