Ədviyyə sözü Azərbaycan dilində geniş istifadə olunan bir termindir və əsasən yeməklərə xüsusi dad və ətir vermək üçün istifadə olunan bitki mənşəli maddələri, quru otları, toxumları, qabıqları, kökləri və s. əhatə edir. Lüğətlərdə sadəcə "ədviyyat"a istinad edilməsi, ədviyyənin daha geniş spektrini əhatə etmədiyini göstərir. Ədviyyə, sadəcə yeməyin dadını yaxşılaşdırmaqdan kənara çıxaraq, həm də onun qorunması, rənginin və görünüşünün yaxşılaşdırılması üçün istifadə oluna bilər. Tarix boyu ədviyyələr, yalnız qida mədəniyyətinin deyil, həm də ticarət, səyahət və hətta siyasi proseslərin formalaşmasında mühüm rol oynamışlar.
Ədviyyələrin tərkibindəki müxtəlif kimyəvi birləşmələr sayəsində onlar müxtəlif xəstəliklərin müalicəsində və profilaktikasında da istifadə olunmuşdur. Misal üçün, zəncəfil kimi ədviyyənin həm qida, həm də dərman kimi tətbiqi geniş yayılmışdır. Ədviyyənin istifadəsi həm də mədəniyyətlərə görə fərqlənir; hər mədəniyyət özünəməxsus ədviyyə qarışığı və istifadə üsullarını formalaşdırmışdır.
Verilən misal "Sağ gündə dolar taxta-tabaq ədviyyə ilə; Onda ki, nənəm sancılanar, zəncəfil olmaz" şeir parçasından götürülmüşdür. Bu misal, ədviyyənin həm bolluğu, həm də müəyyən bir ədviyyənin (zəncəfilin) əhəmiyyətini vurğulayır. Nənənin sancısının zəncəfil ilə əlaqələndirilməsi, ədviyyənin yalnız yemək hazırlamada deyil, həm də sağlamlıqla bağlı məsələlərdə də rolunu göstərir. Beləliklə, ədviyyənin sadəcə bir dadlandırıcı deyil, həm də mədəni, tarixi və tibbi əhəmiyyətə malik olduğunu aydın şəkildə görürük.