Əhdi-Ətiq (ərəbcədən: العهد القديم - əl-əhd əl-qədim, yəni "köhnə əhd") xristian və yəhudi dinlərində Müqəddəs Kitabın ilk hissəsinin adıdır. Əslində, "əhd" sözü Allah ilə insan arasında bağlanmış müqəddəs bir sazişi, vəd və ya müqaviləni bildirir. Əhdi-Ətiq isə, bu sazişin – daha doğrusu, bu sazişlərin – tarixi boyunca Allahın öz xalqı ilə olan münasibətlərinin yazılı şahidi olan bir sıra müqəddəs kitabların məcmusudur. Bu kitablar yəhudi dininin əsasını təşkil edir və xristianlıqda da Yeni Əhdi-Cədidin öncüsü kimi, İsaya gələn yolu və onun peyğəmbərliyinin əhəmiyyətini anlamaq üçün çox vacibdir.
Əhdi-Ətiqin əsas mövzusu Allahın İsrail xalqı ilə olan əlaqəsidir. Bu əlaqənin əsasını, yaradılışdan başlayaraq, müxtəlif əhəd və ya vədlər təşkil edir. Bu əhədlərdə Allah öz xalqına qoruma, rəhbərlik və torpaq vəd edir; xalq isə Allaha sədaqət və itaət etməyi qəbul edir. Əhdi-Ətiq, bu mürəkkəb münasibətlərin, xalqın səhvlərinin, Allaha itaətsizliyinin və Allahın mərhəmət və bağışlanmasının hekayəsini əks etdirir. Bu hekayə müxtəlif ədəbi janrlarda – nəsr, şeir, qanunlar, tarixi hadisələr, peyğəmbərliklər və məsəllər vasitəsi ilə təsvir olunur.
Tövrat (Pentateuch) Əhdi-Ətiqin ilk beş kitabını təşkil edir və yaradılışdan başlayaraq İsrail xalqının Misirdən azad olunmasına qədərki hadisələri əhatə edir. Bunun ardınca peyğəmbərlərin kitabları, tarixi kitablar, məsəllər və poetik kitablar gəlir. Əhdi-Ətiqin tarixi əhəmiyyəti yalnız dini baxımdan deyil, həm də qədim Yaxın Şərq tarixi və mədəniyyəti haqqında qiymətli məlumatlar ehtiva etməsində də görünür. Əhdi-Ətiqin ədəbiyyatı, fəlsəfəsi və teoloji fikirləri əsrlər boyu minlərlə insanı təsir edərək bəşəriyyətin tarixinə və mədəniyyətinə dərin izlər qoymuşdur.