Əhdləşmə sözü "əhdləşmək" fellərinin məsdər formasından əmələ gəlmişdir və bir neçə mənaya malikdir. Əsasən, iki tərəf, qrup və ya tərəflər arasında bağlanmış razılaşma, müqavilə, saziş kimi anlaşılır. Bu, sadəcə yazılı bir sənəd olmaqla məhdudlaşmır; həm də şifahi razılaşmalar, vədlər, öhdəliklər, bir-birinə verilən sözlər də əhdləşmə anlayışının içərisinə daxildir.
Əhdləşmənin mahiyyəti tərəflər arasında qarşılıqlı hüquq və öhdəliklərin mövcudluğunda, bir-birinə qarşı məsuliyyət daşımaqda özünü göstərir. Bu, ticarət müqavilələrindən tutmuş, dostluq və ya hətta düşmənçiliyin dayandırılması haqqında razılaşmalara qədər geniş bir spektr əhatə edir. Qədim dövrlərdən bəri müqəddəs əhdnamələr, and içmə adətləri əhdləşmənin vacibliyini və təməl əsaslarını vurğulayırdı.
Maraqlı bir tərəfi də odur ki, əhdləşmə yalnız insanlar arasında deyil, məsələn, müqəddəs kitablarda Allah ilə insan arasında bağlanmış əhd kimi, ilahi və mifik kontekstlərdə də işlənir. Bu, əhdləşmənin tarixi və mədəni əhəmiyyətini bir daha ortaya qoyur. Əhdləşmənin etibar və qarşılıqlı hörmət üzərində qurulması onun davamlılığı üçün vacib şərtdir. Əhdləşmə pozulduqda etimadın sarsılması və mənfi nəticələr yaranır.
Beləliklə, əhdləşmə yalnız bir söz yox, insan münasibətlərinin, cəmiyyətin və hətta inancların təməl daşlarından biridir. Onun müxtəlif mədəniyyətlərdəki təzahürləri, tarixi proseslərdəki rolunu öyrənmək insan cəmiyyətinin funksionallığı və sosial quruluşunun dərk edilməsi üçün çox əhəmiyyətlidir.