Əhrimən (fars. اهریمن) Zərdüşt dininin əsas konsepsiyalarından biri olub, əbədi şər və qaranlığın təcəssümüdür. Zərdüştlükdə Ahura Mazda (Yezdan) adlı yaxşılığın və işığın tanrısı ilə əbədi mübarizə aparan qüvvə kimi təsvir edilir. Sadəcə "şər allahı" deyilməsi onun mürəkkəb mahiyyətini tam əks etdirmir. Əhrimən, Ahura Mazdanın qarşı qüvvəsi olaraq, yaratdığı yaxşılığa qarşı mübarizə aparır, fəsad və xaos səpərək insanları azdırmağa çalışır.
Zərdüşt inanclarına görə, Əhrimən yalnız bir qüvvə deyil, həm də əbədi bir varlıqdır. O, insanlara pislik, xəstəlik, ölüm və digər bəlaları göndərir, onların ruhlarını pozur və Ahura Mazdanın yaratdığı mükəmməl aləmi pozmağa çalışır. Bu mübarizə, Zərdüşt dininin əsasında duran "xoş düşüncə, xoş söz və xoş əməl" prinsipləri ilə insanların seçim azadlığı vasitəsilə davam edir. İnsanlar öz seçimləri ilə yaxşılığa və ya şərə doğru meyllənə bilərlər, bu da Əhrimənin gücünə və ya Ahura Mazdanın qüdrətinə təsir edir.
Məcazi mənada, "əhrimən" sözü hər hansı pis qüvvəni, mənhusluğu, bədbəxtliyi və ya şər qüvvələri ifadə etmək üçün işlədilir. Bu, bir insanın xarakterini, bir hadisənin təsirini və ya hər hansı bir qaranlıq qüvvəni təsvir etmək üçün istifadə oluna bilər. Məsələn, "əhrimən kimi bir adam", "əhrimənin əli dəydi" ifadələri bu məcazi istifadəyə nümunədir. Beləliklə, "əhrimən" sözü yalnız dini bir kontekstdən kənara çıxaraq geniş mənada istifadə olunan bir termindir.
Qeyd etmək lazımdır ki, Əhrimən obrazı qədim İran mifologiyasında və ədəbiyyatında geniş yer almışdır. Onun haqqında müxtəlif əfsanələr və nağıllar mövcuddur. Əhrimən, sadəcə qorxu və nifrət doğuran bir şər fiquru deyil, həm də Zərdüşt dininin əsas ideoloji təməllərini anlamaq üçün vacib bir konsepsiyadır.