Əqrəbli sifəti, əqrəbin çox olduğu yerləri, əraziləri ifadə edir. Sadəcə "əqrəb çox olan" mənasından kənara çıxaraq, bu sözün ifadə etdiyi mənzərənin təsvirinə daha dərindən nəzər salaq. Əqrəbli səhra, əqrəbli çöl... Bu ifadələr insanın zehnində dərhal qorxu, təhlükə, sərt və amansız bir təbiət mənzərəsi canlandırır. Günəşin amansız şüaları altında uzanan, qumlu və ya daşlı, susuz bir ərazi; hər addımda təhlükə qarşısında olan bir səyahətçi. Bu təhlükənin simvolu isə əqrəbdir - zəhərli sancması ilə həyatı təhlükə altına ala bilən bir canlı.
Əqrəbli səhralar və çöllər, təbiətin amansızlığını, insanın bu amansızlıq qarşısındakı kövrəkliyini və mübarizəsini göstərən metaforik ifadələrdir. "Əqrəbli çöllərdə bağ-bostan quran" misalı isə insanın təbiətə qarşı mübarizəsinin, çətinliklər qarşısında təslim olmamasının, hətta ən sərt şəraitdə belə həyatın davamını təmin etmək üçün göstərdiyi inadkarlığın və cəsarətin gözəl təcəssümüdür. Bu, yalnız fiziki bir mübarizə deyil, həm də ruhi bir mübarizədir; səbr, əzmkarlıq və ümidin simvoludur. Belə bir mübarizənin bəhrəsi isə həyatın gözəlliyi, yəni bağ-bostanın məhsuludur – "zəhməti güldürən sənət".
Beləliklə, "əqrəbli" sözü sadə bir təsvirdən daha çox, təbiətin amansızlığı, insanın inadkarlığı və həyatın davamlılığı haqqında düşünməyə vadar edən, bir çox mənaları özündə əks etdirən bir ifadədir. Onun sərtliyi arxasında gizlənən həyatın möhkəmliyi və insanın əzminin qüdrəti diqqəti cəlb edir.