Əlif (yun. ἀλεῖφαρ [aleiphar] – yağ) – yağlı boya texnikasında rəsm əsərləri üçün istifadə olunan əsas bağlayıcı maddədir. Bu, sadəcə bişmiş kətan və ya çətənə yağının qaynadılması ilə əldə edilən bir məhsul deyil, daha mürəkkəb bir prosesin nəticəsidir. Tarixən və ənənəvi olaraq kətan toxuması bitki yağı ilə qaynadılır, bu zaman yağın kimyəvi quruluşunda dəyişikliklər baş verir və nəticədə daha möhkəm və davamlı bir bağlayıcı əldə edilir. Bu prosesin müddəti və temperaturu əlifin keyfiyyətinə, yapışqanlığına və rənglərin qarışma qabiliyyətinə təsir göstərir.
Müasir dövrdə isə əlif hazırlanmasında müxtəlif növ bitki yağlarından (məsələn, günəbaxan, kətan, çətənə, poppy) istifadə olunur, həmçinin süni əlif növləri də mövcuddur. Bu süni əlif növləri kimyəvi üsullar vasitəsi ilə istehsal edilir və bəzi hallarda təbii əliflərlə müqayisədə daha yaxşı performans göstərir. Məsələn, quruma sürəti və elastiklik kimi xüsusiyyətləri tənzimləmək mümkün olur. Ancaq ənənəvi rəssamlar hələ də təbii əlifləri üstün tuturlar, çünki bunlar əsərin daha uzunömürlü olmasına və rənglərin daha canlı qalmasına kömək edir.
Əlifin keyfiyyəti rəsm əsərinin davamlılığı və gözəl görünüşü üçün çox əhəmiyyətlidir. Keyfiyyətsiz əlif rəsm əsərinin tez sıradan çıxmasına, rənglərin solmasına və ya çatlamaya səbəb ola bilər. Buna görə də, yağlı boya texnikasında çalışan rəssamlar əlifin seçilməsinə və hazırlanmasına xüsusi diqqət yetirirlər. Əlifin növü və xüsusiyyətləri rəssamın iş üslubuna və istədiyi effektə görə dəyişə bilər.
Beləliklə, “əlif” sadəcə bir yağ deyil, yağlı boya rəsminin əsasını təşkil edən, onun davamlılığını və gözəlliyini təmin edən mürəkkəb və vacib bir komponentdir. Onun tarixi, istehsal prosesi və xüsusiyyətləri rəngkarlıq sənətinin təməl prinsiplərindən biri kimi əhəmiyyət daşıyır.