Əmizadə: Köhnə Azərbaycan dilində işlənən bu söz, əmi qohumluğuna istinad edərək, əmi oğlunu və ya əmi qızını bildirir. Sözün etimologiyasına nəzər salsaq, "əmi" Azərbaycan türkcəsindəki əmi sözündən və Farsca "-zadə" əlavəsindən meydana gəldiyini görərik. "-zadə" əlavəsi, Fars dilində "oğul", "nəslindən olan" mənasını verir. Beləliklə, "əmizadə" sözü hərfən "əminin övladı" mənasını daşıyır.
Əmizadə sözü, sadəcə bioloji qohumluğu deyil, həm də sosial və mədəni bir bağlılığı ifadə edirdi. Tarixən, əmi-uşağı arasındakı münasibətlər çox yaxın və hörmətli idi. Əmilər, övladlarının tərbiyəsində və gələcəyinin qurulmasında mühüm rol oynayırdı. Ona görə də "əmizadə" sözü, qohumluq bağının gücünü və ailəvi dəyərləri vurğulayan bir ifadə kimi istifadə olunurdu.
Müasir Azərbaycan dilində "əmizadə" sözü daha az işlənsə də, ədəbiyyat əsərlərində, xüsusilə köhnə əsərlərdə rast gəlmək olur. Yuxarıdakı misalda olduğu kimi, əmizadə sözü, qohumluq münasibətlərini ifadə etməklə yanaşı, məhəbbət və bağlılığı da vurğulayan bir ifadə kimi işlənir. Bu, sözün mənasını yalnız qohumluqla məhdudlaşdırmamağın vacibliyini göstərir.
Qısaca olaraq, "əmizadə" sözü, əmi-uşağı arasındakı qohumluq bağını, hörməti, məhəbbəti və sosial bağlılığı ifadə edən, köhnə Azərbaycan dilinin zəngin leksikasından maraqlı bir nümunədir.