Ərköyünlük, bir insanın həddindən artıq sevilməsi, qayğı görməsi və istəklərinin hər zaman yerinə yetirilməsindən irəli gələn bir xarakter xüsusiyyətidir. Bu, yalnızca material ehtiyaclarının ödənilməsindən ibarət deyil, həm də mənəvi, emosional və davranış tərzinə əhəmiyyətli dərəcədə təsir edir. Ərköyünlük, insanın özünü mərkəzə alan, başqalarının hislərini və ehtiyaclarını nəzərə almadan davranmasına səbəb olur.
Ərköyün bir insanın davranışı özünü müstəqil düşünməyə, problem həll etməyə öyrətməmiş olduğu üçün, çətinliklər qarşısında asanlıqla çökməsinə, əsəbləşməsinə və imtina etməsinə səbəb olur. Bu, onların həyatda qarşılaşdıqları maneələri aşmaqda çətinlik çəkmələrinə gətirib çıxarır. Məsələn, evdə hər şeyə alışmış ərköyün bir uşaq, məktəbdə qoyulan ciddi tələblərə uyğunlaşmaqda çətinlik çəkə bilir və özünün sərhədlərini aşdığını fərq etmədən öz istəklərini tələb edə bilər.
Ərköyünlük, həmçinin xudbinliyə yaxın bir anlayışdır. Çünki ərköyün adam özünü hər şeydən üstün tutur və başqalarının ehtiyaclarını nəzərə almır. Onlar həmişə öz istəklərinin yerinə yetirilməsini gözləyir və bunun olmaması halında narazılıq bildirirlər. Bu xüsusiyyət onların ictimai həyatda uyğunlaşmaqda çətinlik çəkmələrinə və münasibətlərinin pozulmasına səbəb ola bilər.
Beləliklə, ərköyünlük sadəcə bir uşaq tərbiyəsi məsələsi deyil, həm də bir şəxsiyyətin formalaşması üçün böyük əhəmiyyət kəsb edən mürəkkəb bir psixoloji hadisədir. Bu hadisənin nəticələrinin ağır ola bilməsi üçün vaxtında tədbir göstərmək çox vacibdir.