Ərş sözü Azərbaycan dilində bir neçə mənaya malikdir. Ən çox yayılmış mənası isə yüksəklik, ucalıq, səma, göy mənasındadır. Bu mənada ərş, Allahın səltənətinin, qüdrətinin və əzəmətini ifadə edən simvoldur. İlahi ədəbiyyatda və mistik şeirlərdə tez-tez istifadə olunaraq Allahın səmanın uzaqlığında, hər şeydən üstün və aləmlərin yaradanı kimi təsvirinə xizmet edir.
Lüğətlərdə qeyd edilən “şair” mənası isə ədəbi dili və poetik ifadə qabiliyyətini vurğulayır. Bu, ərşin yüksəklik və ucluq mənası ilə sıx bağlıdır. Çünki şairin yaradıcılığı, fikirlərinin uçuşu, əsərlərinin dərinliyi və ruhani zənginliyi də bir mənada səmanın yüksəkliyinə bənzədilir. Şairin vəhy qəbul etməsi, ilhamlanmasının səma ilə bağlı təsəvvürləri də bu mənanın əsasını təşkil edir.
Misalda verilən M.V.Vidadi şeir parçası da ərş sözünün yüksəklik və ucalıq mənasını göz qabağında canlandırır. “Havalanıb ərş üzündə süzərsiz” misrası şairin ilhamının, yaradıcılığının səma kimi sınırsız və uçucu olduğunu ifadə edir. Beləliklə, bu məna da “yüksəklik” mənasını dəstəkləyir.
Ümumilikdə, ərş sözünün mənası kontekstdən asılı olaraq dəyişə bilsə də, əsasən yüksəklik, ucalıq, səma, Allahın taxtı, ilahi qüdrət və şairin ilhamı kimi mənaları əhatə edir. Sözün tarixi kökləri və istifadə sahələri onu zəngin məna dağı edir.