Əsa sözü Azərbaycan dilində əsasən "əl ağacı" mənasında işlənir. Bu, bir tərəfdən sadə, lakin dəqiq bir tərifdir. Əslində isə əsanın mənası və işlənmə sahəsi daha genişdir. Tarix boyu müxtəlif mədəniyyətlərdə əsa, sadəcə bir dayaq vasitəsi olmaqdan xeyli əhəmiyyətli simvolik yük daşıyıb.
Qoca və ya əlil insanların piyada hərəkətini asanlaşdıran bir dayaq vasitəsi kimi əsanın praktik tərəfi danılmazdır. Şairlər tərəfindən istifadə edilən misallarda olduğu kimi, zərif bir əsa, həm də həmin şəxsin statusunu, zənginliyini, yaxud da zərifliyini vurğulaya bilər. S.Ə.Şirvaninin misalında olduğu kimi "zərif əsa" ifadəsi həm də incəlik, zəriflik və nəciblik mənasını da özündə ehtiva edir.
Ancaq əsanın mənası yalnız bu ilə məhdudlaşmır. Müqəddəs kitablarda peyğəmbərlərin və padşahların əllərindəki əsa, hakimiyyət, güc və ilahi rəhbərliyin simvolu kimi təsvir olunur. Bəzi mədəniyyətlərdə isə əsa, sehrbazların və kahinlərin sehrli vasitələrindən biri kimi qəbul edilir, mistik və gizli güclərin təcəssümüdür. Molla Kərim misalında isə əsa sadəcə bir alət, bir vasitə kimi göstərilir. Bu isə sözün mənasının kontekstdən asılı olaraq dəyişə biləcəyini göstərir.
Beləliklə, "əsa" sözünün mənasını sadəcə "əl ağacı" ilə məhdudlaşdırmaq düzgün olmazdı. Bu söz, kontekstdən asılı olaraq, dayaq, status simvolu, güc, ilahi rəhbərlik və ya sehrli vasitə kimi müxtəlif mənaları özündə birləşdirən çoxşaxəli bir anlayışdır.