Əşkbar (fars. əşkbar) – Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında işlənmiş bir sözdür. Lüğətlərdə sadəcə "göz yaşı tökən, çox ağlayan" kimi tərcümə olunsa da, bu sözün mənası daha çox duyğu yüklü və poetik bir anlam daşıyır.
Əslində, "əşkbar" sadəcə göz yaşı tökən bir insanı deyil, dərin kədər və qəm içində olan, iç dünyasında fırtınalar yaşayan, ağlamasının arxasında daha böyük bir dramı gizlədən bir şəxsi ifadə edir. Sözün özündə "əşk" (sevgi, məhəbbət) və "bar" (daşıyan, əlaməti olan) komponentləri gizlənir. Bu baxımdan, "əşkbar" ifadəsi həm də sevgi acısı çəkən, sevgisinin qarşılıqsız qaldığı üçün ağlayan bir insanı təsvir edə bilər.
Misal olaraq, verilən şeir parçasında ("Yağma canım, naleyi-biixtiyarımdan saqın; Tökmə qanım, abi-çeşmiəşkbarımdan saqın") "abi-çeşmiəşkbar" ifadəsi, yalnız göz yaşı tökən kəsin göz yaşını ifadə etmir. Burada "əşkbar"ın göz yaşları ağır bir kədərin, dözülməz bir qəmin simvolu olaraq təsvir edilir. Sözün bu mənada işlənməsi şeirə daha da duyğu və dərinlik qatır.
Beləliklə, "əşkbar" sözü, sadəcə lüğəvi mənasından kənara çıxaraq, dərin emosional yüklü, poetik və klassik üslubda istifadə edilən bir ifadədir. Onun mənasını tam olaraq anlamaq üçün ədəbi kontekstin nəzərə alınması vacibdir.