Əta (ərəbcədən) sözü klassik Azərbaycan dilində "vermə", "veriş" mənalarında işlənmişdir. Bu, sadəcə hər hansı bir şeyin verilməsini deyil, daha çox hörmət və ehtiramla, xeyir-dua ilə bağlı bir verilişi ifadə edir. Müasir dilə yaxınlaşdırsaq, ətanı, xoş niyyətlə, səmimiyyətlə edilən bir hədiyyə və ya yardım kimi təsəvvür edə bilərik. Bir növ, sadəcə verilmədən daha dərin bir məna kəsb edir; verən şəxsin iç dünyasının, qəlbinin də iştirak etdiyini göstərir.
Ətanın başqa bir, daha da incə mənası isə bağışlamadır. Bu bağışlama, adi bir səhvə göz yummaqdan daha çox, böyük bir günahın, xətanın əfv edilməsi, günahkarın əfv olunması deməkdir. Bu mənada, əta, Allahın bəndəsinə olan lütfü, rəhməti və mərhəməti kimi də başa düşülə bilər. "Kiçikdən xəta, böyükdən əta" atalar sözü də bu mənanı gözəl şəkildə əks etdirir: kiçik səhvlərə göz yummaq, böyük günahları isə bağışlamaq.
“Əta etmək” və ya “əta eləmək” ifadələri də bu mənaların təcəssümüdür. Sadəcə bir şey vermək deyil, bir şey bağışlamaq, xeyir-dua ilə bəxş etmək mənasını verir. Bu fellər, həm maddi, həm də mənəvi hədiyyə və bağışlamaları ifadə edə bilər. Məsələn, bir kəsə pul əta etmək, onu əfv etmək, ona yardım etmək, ona dua etmək kimi.
Beləliklə, əta sözünün mənası yalnız sadə bir verilmədən çox daha geniş və dərindir. Bu, həm mənəvi, həm də maddi səviyyədə xeyirxahlıq, mərhəmət, bağışlama və lütf kimi müxtəlif incə mənaları özündə ehtiva edən zəngin bir leksik vahiddir.