Ətəş (fars. اتش) sözü Azərbaycan dilində əsasən şiddətli, qəfil yaranan və güclü susuzluq hissi, bərk susama mənasında işlənir. Sadəcə "susuzluq" demək deyil, bu susuzluğun intensivliyini, bədənin maye ehtiyacının həddindən artıq olmasını ifadə edir. Sözün kökü olan farsca "atəş" (آتش) "od" mənasını verdiyindən, ətəşin məcazi mənası, yəni içəri yanğı kimi bir hiss yaratmaqda, susuzluğun "yandıran" təsiri ilə bağlılığı aydın görünür.
Mir Cəlalın misalında olduğu kimi, "suyun səsi ətəş oyatdı" ifadəsi, suyun səsinin belə susuz adamda güclü susuzluq hissi yaratdığını, susuzluğun həddini göstərir. Bu, sadəcə susuzluq deyil, dərin, aclıq kimi hiss olunan, bədənin daxili ehtiyacının fəryadı kimidir. Ətəşin intensivliyi, şiddəti, və bir anda yaranması, onu sadə "susuzluq" sözündən fərqləndirir.
“Ətəşini söndürmək” ifadəsi isə, susuzluğun aradan qaldırılmasını, susuzluq hissinin tamamilə yox olmasını və rahatlığın gəlməsini təsvir edir. Bu, sadəcə su içmək deyil, bədənin daxili tarazlığının bərpa olunmasıdır. Suyun susuzluq hissinə qarşı təsiri, yanğını söndürmək kimi güclü bir metafora ilə ifadə olunur. Beləliklə, "ətəş" sözü susuzluğu sadecə fiziki bir hal kimi yox, güclü, ağrılı, və açıq-aydın bir hiss kimi təsvir edərək dilə daha zənginlik qazandırır.