Əzgin sözü Azərbaycan dilində əsasən "fiziki və ya ruhi olaraq yorğun, halsız, taqətsiz" mənasında işlənir. Bu, sadəcə olaraq yorulmanı deyil, daha dərin bir tükənmə hissini, həyat enerjisinin azalmasını ifadə edir. Əzgin bir insan yalnız fiziki olaraq hərəkətsiz qalmır, eyni zamanda ruhən də sönükləşmiş, həyata olan marağını itirmiş olur.
Sözün kökü "əzmək" felindən götürülür və bu da "sıxmaq", "incitmək", "qüvvətini almaq" mənalarını ehtiva edir. Beləliklə, "əzgin" sözü insanın qüvvətinin, enerjisinin, həyat qüvvəsinin "əzilmiş", "sınıq" vəziyyətdə olduğunu ifadə edir. Bu mənada, "yorğun" və "halsız" sözləri "əzgin"in mənasını yalnız qismən əhatə edir. "Əzgin" daha dərin, daha mənfi bir emosional və fiziki tükənməni ifadə edir.
Misal olaraq verilən cümlədə ("Hər tərəfdə əzgin kəndlilər bəylərdən intiqam almağa başladılar") "əzgin" sözü kəndlilərin uzun illər davam edən əzab-əziyyətlərdən, haqsızlıqlardan və istismarlardan sonra düşdükləri ağır fiziki və ruhi tükənməni, ümidsizlik içində olmalarını ifadə edir. Ancaq bu tükənmənin içərisindən intiqam almaq üçün bir qüvvət, bir üsyan hissi doğurmuşdur. Bu da "əzginlik" anlayışının yalnız passiv bir vəziyyəti deyil, həm də bir növ hərəkətə keçmək üçün gizli potensial ehtiva etdiyini göstərir.
Ümumiyyətlə, "əzgin" sözü yalnız bir fiziki vəziyyəti deyil, həm də psixoloji, sosial və hətta tarixi bir kontekstdə dəyərləndirilməlidir. O, insanın tükənməsini, ümidsizliyini, lakin eyni zamanda müqavimət qabiliyyətini də ifadə edə bilər.