Əziz sifəti ərəb mənşəli olub, sevmə və istəmə hisslərini, yaxınlıq və dəyərlilik duyğularını ifadə edir. Sadəcə "sevimli" deməkdən daha çox məna ehtiva edir. Bir insanı, əşyanı və ya hadisəni əziz adlandırmaq, ona qarşı duyulan xüsusi bir bağlılığı, qiymətləndirməni və hörməti vurğulayır.
Bu söz, "sevimli" və "istəkli" mənalarından əlavə, həm də qəlbdə xüsusi bir yerə sahib olmağı, ürəyə yaxınlığı ifadə edir. Mənəvi əlaqəni, bənzərsiz bir münasibəti qabardır. Məsələn, "əziz yoldaş" sadəcə yaxşı tanış deyil, hörmət edilən, etibar edilən və qəlbdən bağlı olunan bir şəxsi ifadə edir. "Əziz vətən" ifadəsi də bu mənanı daha da aydın göstərir; bu, sadəcə yaşadığımız yer deyil, sevilən, qiymətləndirilən və müdafiə edilən bir əraziyə olan bağlılığımızı ifadə edir.
Ədəbiyyatda və gündəlik nitqdə "əziz" sözü həm də incə bir təəssübkeşliyi, hərarətli məhəbbəti bildirir. Yusif Şəmseddinin misalında olduğu kimi, "əziz nuri-çeşmim" ifadəsi yalnız sevimli deyil, həm də qəlbin nuru, göz bəbəyi olan birinin ifadəsidir. Beləliklə, "əziz" sözü sadəcə bir sifət deyil, dərin bir məna yükü daşıyan, münasibətlərin keyfiyyətini və əhəmiyyətini vurğulayan bir ifadədir.