Feodalizm (lat. feodum – malikanə) Orta əsrlərdə, xüsusilə Qərbi Avropada hökm sürmüş mürəkkəb bir ictimai-iqtisadi sistemdir. Bu sistemdə torpaq mülkiyyətinin və siyasi hakimiyyətin əsasında feodal münasibətləri dururdu. Torpaq, istehsal vasitələri və kəndli əhalisi tək bir feodalın – əsasən zadəgan və ya kilsə rəsminin – ixtiyarında idi.
Feodalizm, mərkəzi hakimiyyətin zəiflədiyi və parçalandığı bir dövrdə yaranmışdı. Bu, kralın və ya imperatorun tam nəzarət etmədiyi geniş torpaqların feodallar adlandırılan yerli əyanlara verilməsi ilə müşayiət olunurdu. Feodallar, öz növbəsində, bu torpaqları daha kiçik hissələrə bölərək vasallarına – öz tabeliyində olan digər zadəganlara – verirdilər. Bu hiyerarşik sistem “feodal piramida” kimi təsvir olunur və kralın başında olduğu bir zənciri təmsil edirdi.
Feodalizmin əsas xüsusiyyətlərindən biri də vasallıq münasibətləri idi. Vasallar öz feodallarına hərbi xidmət, məsləhət və dəstək verməyi öhdəsinə götürürdülər, feodallar isə onlara torpaq və müdafiə təmin edirdilər. Bu, qarşılıqlı asılılıq əsasında qurulmuş bir sistem idi.
Kəndlilər isə feodalizmin ən aşağı təbəqəsini təşkil edirdilər. Onlar torpaqda işləyir, feodala məhsulun bir hissəsini vergi kimi ödəyir və onun icazəsi olmadan torpağı tərk edə bilməzdilər. Bu səbəbdən də kəndlilərin həyatı çətin və ağır idi.
Feodalizm əsrlər boyu davam etmiş və Avropanın siyasi, iqtisadi və sosial strukturuna dərin təsir göstərmişdir. Onun tənəzzülü yavaş-yavaş baş vermiş və yeni iqtisadi və siyasi sistemlərin yaranması ilə nəticələnmişdir. Lakin feodalizmin izi bu günə qədər bir çox ölkənin sosial quruluşunda özünü göstərir.