Feyzyab (ər. feyz və fars. …yab) sözü əsasən "feyz vermək", "ruhani məmnuniyyət bəxş etmək", "ilham vermək", "qəlbi nurlandırmaq" mənalarını özündə ehtiva edir. Kökündə ərəb dilində "feyz" (فیض) sözü durur ki, bu da "lütf", "bərəkət", "ənam", "ruhani sevinc" kimi mənalara malikdir. Farsca "-yab" isə "-lıq" və ya "-lik" şəkilçilərinə bənzər bir əlavə olub, sözə "dolu" və ya "xüsusiyyətə malik" mənası qatır. Beləliklə, "feyz-yab" birbaşa "feyzə malik" və ya "feyz dolu" kimi tərcümə edilə bilər.
Lüğətlərdə sadəcə "feyz vermək" mənası göstərilsə də, "feyzab etmək" ifadəsi daha geniş bir konteksti əhatə edir. Bu, sadəcə bir şeyin ruhani cəhətdən xoş olmasının üstündən keçməkdən daha çox, dərin bir təsir yaratmaq, qəlbdə xoş bir iz buraxmaq, hətta yaradıcılığı qığılcımlamaq, insanı yeni fikirlərə və duyğulara ruhlandırmaq deməkdir. Məsələn, "Cənnətəli şeirləri ilə məni də feyzyab edər" cümləsində şeirlərin sadəcə xoş hisslər bəxş etməsi yox, eyni zamanda Cənnətəlinin şeirləri vasitəsilə söhbət əhli olan şəxsdə ədəbi və ruhani bir coşqunun yaranması, ilham alınması ifadə olunur.
Feyzyab etmək, eləcə də feyzyab olmaq insanın daxili dünyasında baş verən müsbət dəyişiklikləri, ruhani inkişafı ifadə edən bir anlayışdır. Bu, sadə bir xoşbextlik hissindən daha dərin və əhatəli bir təcrübədir. Bir əsər, insan, hadisə, və ya hətta bir düşüncə "feyzab edə bilər", əgər o, insanda dərin, davamlı və ruhani bir təsir yaradırsa.