Feyz (ər. فيض - fayḍ) sözü Azərbaycan dilində "nemət, bərəkət, rifah, bolluq" mənalarında işlənir. Lakin bu tərif sözün zəngin mənasını tam əhatə etmir. Feyz sadəcə maddi nemətlərin bolluğu deyil, həm də mənəvi bir zənginlik, ilahi bir lütf, ruhani bir kamilliyə çatma hissidir.
Feyz, insanın hər hansı maddi və mənəvi ehtiyaclarını təmin etməkdən kənara çıxaraq, ona dərin bir məmnunluq və huzur hissi bəxş edir. Bu, yalnız varlığın bolluğu ilə deyil, həm də həyatın mənasını dərk etmə, özünü gerçəkləşdirmə, ilahi bir qüvvə ilə əlaqə hissi ilə əlaqədardır. Maddı rifah feyzin yalnız bir təzahürüdür; əsl feyzin mənbəyi ruhani təminat, qəlbin sükunudur.
Ədəbiyyatda feyzin təsviri həm təbiətin gözəlliyində, həm də insan münasibətlərinin harmoniyasında, həm də ilahi lütfdə özünü göstərir. Yağışdan sonra çiçəklənən bağ, bol məhsul, xoşbəxt bir ailə, ruhani bir uyanış – bunların hamısı feyzin müxtəlif təcəssümləridir. Feyz, həyatın hər sahəsində bərəkət, səadət və kamilliyin təzahürüdür.
Beləliklə, feyzin mənası sadəcə "bolluq" kimi dar mənada deyil, daha geniş, ruhani bir aspekti əhatə edən şəkildə qavranılmalıdır. O, insanın həyatına bərəkət, huzur və məna qatan bir qüvvə, ilahi bir lütf kimi dəyərləndirilməlidir.