Fəndgir (fars. فندگیر, fəndgir) sözü fars dilindən mənşəli olub, "fəndbaz" sözünün sinonimidir. Ancaq "fəndbaz"dan fərqli olaraq, "fəndgir" sözü daha çox məkrli, hiyləgər və gizlicə iş görən bir adamı ifadə edir. Sadəcə fənd və hiylə işlətməyi deyil, bunu gizli, diqqət çəkmədən, məharətlə etməyi vurğulayır.
Fəndgir adam hərəkətlərini diqqətlə planlaşdırır və ətrafındakıları aldatmaq üçün müxtəlif hiylələrə əl atır. O, öz məqsədlərinə çatmaq üçün hər vasitədən istifadə edə bilər, ədalət və vicdan qaydalarını göz ardı edə bilər. Bu söz, "fəndbaz" sözündən daha çox mənfi bir konnotasiya daşıyır və insanın qara niyyətini, məkrli xasiyyətini daha güclü ifadə edir.
Fəndgirlik, bir növ sənət kimi də qəbul edilə bilər. Fəndgir adamlar, öz hiylələrini ustalıqla həyata keçirmək üçün psixi və sosial bacarıqlardan istifadə edərək, ətrafındakıların zəif nöqtələrini dəqiqliklə müəyyən edib, onlardan istifadə edirlər. Onlar gözəl danışıq, inandırıcı olma qabiliyyəti və səriştəli davranışları ilə diqqəti öz üzərlərindən yayındıra bilir və planlarını icra edirlər.
Ədəbiyyatda və gündəlik danışıqda fəndgir obrazları tez-tez qarşılaşılır. Bu obrazlar, roman və hekayələrdə, pyeslərdə və filmlərdə müxtəlif rollarda - mənfi qəhrəman kimi, ya da bəzən, daha mürəkkəb və çoxşaxəli personajlar kimi təsvir olunur. Fəndgirliyin mədəniyyətlər arasında müxtəlif təfsiri olsa da, ümumiyyətlə, bu keyfiyyət mənfi qəbul edilir və tənqid olunur.