Fəraq (ər. فرق - fərq - fərq, ayrımlıqdan) — ayrılıq, hicran, firqət mənasını bildirən bir sözdür. Sadəcə "ayrılıq" deməkdən daha çox duyğu yüklü bir ifadədir. Fəraq, sevgililərin, yaxınların, dostların uzun müddətli və ya qeyri-müəyyən bir ayrılığını, bu ayrılığın doğurduğu dərin kədəri, həsrəti, özlüyündə bir boşluq və tamamlanmamağı ifadə edir.
Fəraq yalnız fiziki məsafəni deyil, həm də ruhi bir uzaqlığı, bağlılıq hissinin pozulmasını əks etdirir. Mənəvi bağlılığın qırılması, bir-birinə bağlı olan iki varlığın ayrılması nəticəsində yaranan acı təcrübə fəraq olaraq adlandırılır. Bu ayrılıq istər məcburi, istərsə də könüllü olsun, hər iki halda dərin bir kədər, həsrət və məyusluq hissi yaradır.
Ədəbiyyatımızda fəraq mövzusu geniş yer tutmuşdur. Aşiqlərin ayrılığı, vətəndən uzaq düşmə, sevdiklərin ölümündən sonra duyulan kədər – bütün bunlar fəraq anlayışının əhatə etdiyi geniş məna dairəsinə daxildir. Fəraq hissi şairlərin, yazıçıların əsərlərində dərin lirizm və duyğularla ifadə olunmuş, əsərlərə özünəməxsus bir dramatiklik qazandırmışdır.
Misallarımızda olduğu kimi ("Sevgililərin fəraqı", "Könül tab gətirmir dərdə, fəraqa") fəraq sözü dərin bir emosional yüklə ifadə olunmuş, sadəcə bir hadisəni deyil, həm də onun insan psixikasında yaratdığı təsiri və nəticələrini əks etdirir. Bu səbəbdən də fəraq, "ayrılıq" sözündən daha ifadəli və dərin mənalıdır.