Firqət (ərəbcədən) – ayrılıq, fəraq, həsrət, uzaqlıq deməkdir. Bu söz, sevgilinin, yaxınının, vətənin və ya doğma yerin itkisi ilə bağlı dərin kədər və həsrəti ifadə edir. Sadəcə fiziki məsafəni deyil, həm də ruhi bağlılığın pozulmasını, olan bağın kəsilməsinin əzabını əks etdirir. Firqət, bir insanın həyatının vacib bir parçasının yoxluğundan doğan boşluq və kədəri ifadə edən bir hissdir.
Ədəbiyyatda firqət mövzusu geniş yer tutmuş, aşiqlərin ayrılığı, vətəndən uzaq düşmənin dərdini, vəfat etmiş yaxınlara olan həsrəti ifadə etmək üçün tez-tez istifadə olunmuşdur. Xalq ədəbiyyatımızda, şeirlərdə, nağıllarda firqət mövzusunun nə qədər güclü və dərin hiss kimi təsvir olunduğunu görmək mümkündür. Məsələn, verilən misallarda da görüldüyü kimi, firqət, yalnız bir ayrılıq deyil, həm də dərin bir kədər, qüsursuz bir əzab hissidir.
Firqətin təsiri insanlara fərqli təsir göstərir. Bəziləri bu ayrılığa dözərək, həyatlarına davam edərkən, bəziləri dərin depressiyaya düşürlər. Firqətin müddəti və səbəbi də onun şiddətini təyin edən amillər sırasındadır. Qısamüddətli ayrılıqla uzunmüddətli ayrılığın təsiri əlbəttə fərqli olacaqdır. Firqət, insanın emosional və psixoloji vəziyyətinə ciddi təsir göstərən mürəkkəb bir duyğudur.
Sözün kökü olan ərəb dilindəki mənası da nəzərə alınaraq, firqətin sadəcə “ayrılıq” olmaqdan daha geniş məna kəsb etdiyini söyləmək olar. O, ayrılığın yaratdığı hər bir duyğunu - kədəri, həsrəti, əzabı, yalnızlığı - özündə birləşdirir.