Fərəhsiz sifəti, əsasən, sevinc və şadlıqdan məhrum olan vəziyyəti, əhvalı və ya görünüşü ifadə edir. Sadəcə "sevincsiz" deməkdən daha çox məna yükü daşıyır. Fərəhsiz bir şey, insanın ruhunun daxili sakitliyini və xoşbəxtliyini pozur, onu melanxolik və ya hətta kədərli bir vəziyyətə salır.
Lüğətdəki "qəmli", "kədərli" və "ağır" sözləri fərəhsizliyin müxtəlif aspektlərini vurğulayır. "Qəmli" daha çox hüznlü bir tonu, "kədərli" isə dərin bir kədəri ifadə edir. "Ağır" sözü isə fərəhsizliyin insanın üzərinə düşən bir yük, bir ağırlıq kimi təsir etdiyini göstərir. Bu, fərəhsizliyin sadəcə sevincsizliyi deyil, eyni zamanda bir məsuliyyət və ya yük hissi ilə müşayiət oluna biləcəyini göstərir.
Misal olaraq, "fərəhsiz mənzərə" deyəndə, sadəcə rəngsiz və cansız bir mənzərəni deyil, həm də bu mənzərənin insan ruhunda yaratdığı boğucu, narahatedici və ya kədərli təsiri nəzərdə tutulur. Hətta havanın buludlu olması belə, şəxsin öz daxili vəziyyətinə bağlı olaraq "fərəhsiz mənzərə" kimi qəbul edilə bilər. Fərəhsizliyin subyektiv bir anlayış olduğunu qeyd etmək vacibdir.
Verilən nümunə cümləsindəki "[Mehribanın] fərəhsiz fikirlər beynində bir-birini əvəz etdi…" ifadəsi, Mehribanın ruhi vəziyyətinin dərin bir narahatlıq və kədər içində olduğunu, düşüncələrinin onu sevinc və ümiddən uzaqlaşdırdığını göstərir. Bu cümlədə fərəhsizliyin daha çox daxili, psixoloji bir vəziyyət kimi təsvir olunduğunu görürük.