Fərraş sözü ərəb mənşəli olub, köhnə Azərbaycan dilində müxtəlif tapşırıqları yerinə yetirən xidmətçi mənasında işlənmişdir. Bu, sadəcə olaraq "xidmətçi" sözünün daha geniş və spesifik bir ifadəsidir. "Fərraş" sadəcə təmizlik işləri ilə məşğul olan birisi deyildi; o, evdə və ya sarayda müxtəlif əmrləri yerinə yetirən, çox yönlü bir köməkçi idi. Onun vəzifələrinə qapı açmaqdan, əşyaların yerini dəyişməkdən tutmuş, daha mürəkkəb tapşırıqlar da daxil ola bilərdi.
Misal olaraq, verilən sitatda fərraşın şah xacəsinin əmri ilə münəccimbaşını (astroloq başçısı) çağırmaq kimi, adi bir xidmətçinin öhdəsindən gəlməyəcəyi bir tapşırığı yerinə yetirdiyini görürük. Bu, fərraşın səlahiyyətinin və etibarının adi bir xidmətçidən daha yüksək olduğunu göstərir. Onlar ətraflarında baş verənlər haqqında məlumatlı olmalı, əmr yerinə yetirməkdə çevik və etibarlı olmalı idilər.
Beləliklə, "fərraş" sözü sadəcə bir peşə adı deyil, həm də o dövrün sosial iyerarxiyası və xidmət sisteminin bir hissəsini əks etdirən, zəngin mənalı bir termindir. Onun vəzifələrinin müxtəlifliyi və etibarlılığı onu adi bir xidmətçidən fərqləndirir və daha çox "şəxsi köməkçi" və ya "əmin-amanlıq məsul xidmətçi" kimi təsəvvür edilməsini tələb edir.
Sözün köhnəlmiş olması onun əhəmiyyətini azaltmır. Əksinə, tarixi bir kontekstdə "fərraş" sözü keçmişin sosial quruluşuna dair dəyərli məlumatlar verir və dil tarixi üçün əhəmiyyətlidir.