Fınxırmaq (f.): Havanı burun deşiklərindən güclə və xüsusi bir səs çıxararaq buraxmaq hərəkətidir. Bu səs, insan səsinə nisbətən daha aşağı tezlikli, güclü və qısa müddətli olur. Adətən, heyvanlar üçün istifadə olunan bir termindir və onların müxtəlif duyğularını, məsələn, qorxu, qəzəb, həyəcan və ya narahatlığı ifadə edə bilər. Sözün mənası içərisinə yalnız havanın güclə çıxarılması deyil, həm də bununla müşayiət olunan xüsusi səs daxildir.
İnəklərdə fınxırma, adətən, narahatlıq, acıqlanma və ya digər heyvanlarla əlaqə qurmaq üçün istifadə olunur. Buğa fınxırmağı isə daha qəzəbli, təhdidkar bir şəkildə ifadə edir, hətta potensial hücuma hazırlıq əlaməti ola bilər. Fınxırmanın tonu və müddəti heyvanın duyğularının intensivliyini göstərir.
Maraqlı bir məqam kimi qeyd edək ki, fınxırmaq sözü bəzi hallarda insanlara da tətbiq oluna bilsə də, bu zaman ümumiyyətlə tənqidi, əsəbi bir ifadəni bildirir. Məsələn, "O, fınxıraraq sənin haqqında danışırdı" deyərkən, söhbətin kəskin və narazı tonda olduğunu ifadə etmiş oluruq.
Ümumiyyətlə, fınxırmaq hərəkəti və səsi heyvanların davranışlarının və duyğularının təhlili üçün əhəmiyyətli bir göstəricidir. Elmi tədqiqatlar bu səsin tezliyini, müddətini və intensivliyini təhlil edərək heyvanların daxili vəziyyəti haqqında daha dərin məlumat əldə etməyə imkan verir.