Hübab sözü ərəb mənşəli olub, yağış yağarkən su səthində əmələ gələn kiçik, nazik, dairəvi qabarcıqları ifadə edir. Bu qabarcıqlar yağış damlalarının su səthinə təmas etməsi nəticəsində yaranır və suyun səth gərginliyinin təsiriylə qısa müddət ərzində mövcud olurlar. Onlar təkcə yağışla deyil, həm də külək, dalğa və ya digər amillərin təsiri ilə də əmələ gələ bilərlər. Hər bir hübabın ömrü çox qısadır, saniyələr ərzində yaranıb yox olur, ancaq birlikdə çox gözəl bir təbiət hadisəsi yaradırlar.
Köhnə Azərbaycan dilində isə "hübab" sözü "köpük" mənasında da işlənmişdir. Bu mənada o, daha geniş bir konteksti əhatə edir və suda əmələ gələn hər cür köpükvari təbəqələri ifadə edə bilirdi. Məsələn, çaylarda, dənizlərdə, və ya hətta sabunlu suda əmələ gələn köpüklər "hübab" kimi adlandırıla bilərdi. Bu məna, sözün yağış damlalarından yaranan kiçik qabarcıqlardan daha geniş bir təsvirini verir.
Ədəbiyyatda "hübab" sözü tez-tez metaforik mənada da işlədilir. Sözün köhnə mənasına istinadən, qısa ömürlü, davamsız və ya etibarsız şeylərin təsvirində istifadə olunur. Misal olaraq, göstərilən sitatda olduğu kimi, "su üzündə bir köpük" ifadəsi, şahın qüdrətinin qeyri-sabitliyini və yalnız görünüşdə möhkəmliyini vurğulamaq üçün işlədilir. Bu mənada hübab, sürətlə yox olan, dəyərsiz və əhəmiyyətsiz bir şey kimi təqdim olunur.