Xəzinə sözü ərəb mənşəli olub, sadəcə "pul, qızıl və qiymətli daşlar saxlanılan yer" mənası ilə kifayətlənə bilməyəcək qədər zəngin bir mənaya malikdir. Əslində, "xəzinə" yalnız fiziki bir yer deyil, həm də metaforik olaraq qiymətli, nadir və əhəmiyyətli şeylərin toplanması mənasını da özündə ehtiva edir.
Tarix boyu xəzinələr, padşahların, hökmdarların və varlıların sərvətlərini, taclarını, qiymətli metallardan hazırlanmış əşyalarını, nadir sənət əsərlərini, qədim əlyazmalarını və digər qiymətli əşyalarını qoruyub saxladıqları möhkəm, gizli yerlər olub. Bu yerlər, adətən, qalaların zirzəmilərində, xüsusi inşa edilmiş binalarda və ya torpağın altında yerləşirdi. Sözün əsl mənasında, xəzinələr həm maddi, həm də mənəvi sərvətin simvolu sayılırdı.
Lakin xəzinə anlayışı daha da genişləndirilə bilər. Məsələn, bir ölkənin təbii sərvətləri (neft, qaz, mineral yataqları) də onun xəzinəsi sayıla bilər. Bir insanın bilikləri, təcrübəsi, bacarıqları, dostları və ailəsi də onun qiymətləndirilməli və qorunmalı olan mənəvi xəzinəsidir. Ədəbiyyatda, incəsənətdə və musiqidə yaradılan əsərlər də insanlığın bəşəri xəzinəsinə əlavə olunur.
Cümə axşamları ağanın xəzinəsindən füqəraya pul paylanması barədə verilən nümunə isə, xəzinənin həm maddi sərvətin toplanma yeri, həm də bu sərvətin ədalətli və ya ədalətsiz şəkildə bölüşdürülməsi mərkəzi olduğunu göstərir. Bu nümunə, xəzinənin insan həyatında oynadığı sosial və iqtisadi rolu da vurğulayır.
Beləliklə, "xəzinə" sözü sadə bir mənadan uzaqdır. O, tarixən yığılmış sərvətlərin, təbii ehtiyatların, bilik və bacarıqların, hətta mənəvi dəyərlərin toplanması və qorunması məfhumunu əks etdirən çoxşaxəli və zəngin bir anlayışdır.