Xoşaxoşluq – öz istəyi, öz xoşu ilə, könüllü olaraq, istəyərək edilən hərəkət və ya vəziyyətdir. Bu, sadəcə "istəyərək" sözünün sinonimi deyil, daha çox içdən gələn, məcburiyyətsiz, səmimi bir istəkdən qaynaqlanan hərəkəti ifadə edir. Xoşaxoşluqda, hərəkətin arxasında gizli bir məcburiyyət, təzyiq və ya başqa bir məqsəd yoxdur; fərd hərəkətini tam olaraq öz sərbəst iradəsi ilə həyata keçirir.
Məsələn, "Xoşaxoşluqla qonaqlığımızı qəbul etdi" cümləsində, qonağın gəlişi və qəbulu tamamilə ev sahibini məmnun edir, onun istəyinə uyğundur. Heç bir məcburiyyət yoxdur; ev sahibi qonağı səmimiliklə, könüldən qarşılayır. Bu, xoşaxoşluğun əsas xüsusiyyətidir.
Lüğətlərdəki sadə təriflərdən fərqli olaraq, xoşaxoşluq psixoloji bir aspekt də daşıyır. Bu, fərdin daxili vəziyyətinin, hərəkətinə olan münasibətinin əksidir. Əgər fərd hərəkəti məcburiyyət altında, məcbur edilərək edirsə, hətta səthi olaraq razılığını bildirsə də, bu, xoşaxoşluq hesab edilə bilməz.
Verilən nümunə cümləsində ("Sultan bəy:] Süleymanı görsəm deyəcəyəm ki, Əsgərə xəbər versin ki, gəlib qızı götürüb qaçsın") xoşaxoşluqdan söhbət gedə bilməz. Çünki qızın qaçırılması Sultan bəyin istəyi ilə həyata keçirilir və Əsgərin öz xoşu ilə, könüllü olaraq bu işdə iştirak edib-etməməsi məlum deyil. Bu hərəkət xoşaxoşluq prinsipinə uyğun gəlmir, çünki fərdin öz iradəsindən asılı olmayan amillər (Sultan bəyin istəyi) burada müəyyən edici rol oynayır.