İdeoqrafiya [yun.] (ideogramma sözündən) dilçiliyə aid bir termin olub, əşyaların, anlayışların və ya fikirlərin tamamilə qrafik təsvirlərindən, yəni ideoqramlardan istifadə edərək yazı sistemini ifadə edir. Sadəcə olaraq, ideoqrafiya sözün həqiqi mənasında “fikir yazısı” deməkdir. Bu yazıda sözlərin tələffüzü deyil, mənaları qrafik vasitələrlə göstərilir.
İdeoqrafiya, fonetik yazı sistemlərindən (məsələn, əlifba) fərqli olaraq, əşyaları, hadisələri və ya anlayışları onların vizual təmsilini əks etdirən simvollarla ifadə edir. Bir ideogram, konkret bir obrazı, məkanı və ya konsepsiyanı simvolizə edən bir piktoqram ola bilər. Lakin ideoqrafiya, sadəcə təsvirlərlə məhdudlaşmır. Simvollar zamanla inkişaf edərək, daha abstrakt və mürəkkəb anlayışları təmsil edə bilər.
Tarix boyu bir çox mədəniyyətdə ideoqrafiya istifadə olunmuşdur. Misir hiyeroglifləri, Çin yazısı və Mayaların yazısı ideoqrafik yazının ən tanınmış nümunələrindən bəziləridir. Bu sistemlərdə simvolların bəziləri həqiqətən də əşyaları təsvir edirdi (piktoqramlar), digərləri isə daha abstrakt anlayışları ifadə etmək üçün inkişaf etmiş idi.
İdeoqrafiyanın maraqlı cəhətlərindən biri də, dil maneələrini aşmaq potensialının olmasıdır. Çünki ideoqramlar, fonetik əlamətlərdən fərqli olaraq, spesifik bir dilə bağlı deyildir. Lakin bu, eyni zamanda mürəkkəb bir sistemin qurulmasını tələb edir, çünki bir çox simvolun öyrənilməsi və xatırlanması zəruridir.
Müasir dövrdə ideoqrafiya əsasən Çin yazısı ilə təmsil olunur, lakin həmçinin emojilər və digər qrafik simvollar vasitəsilə müasir rəqəmli ünsiyyətdə də öz əksini tapır. Bu da göstərir ki, ideoqrafik təmsilin əhəmiyyəti hələ də davam edir və gələcəkdə də öz aktuallığını qoruyacaq.