İltimas (ər. إِلْتِماس - iltimās) sözü, ərəb dilindən Azərbaycan dilinə keçmiş bir söz olub, "xahiş", "rica" mənalarını verir. Lakin sadəcə "xahiş" və "rica" sözlərinin sinonimi kimi təsəvvür etmək qeyri-dəqiq olardı. "İltimas" daha çox hörmət, ehtiram və təvazökarlıq ifadə edən, rəsmiyyət daşıyan bir xahiş növünü təsvir edir. Bu, sadə bir istək deyil, ciddiyyətlə və ciddi bir ehtiyacı ifadə etmək üçün edilən, bəzən üstün və ya nüfuzlu bir şəxsdən kömək istəmək üçün istifadə olunan bir müraciət formasıdır.
Misal üçün, Cəlil Məmmədquluzadənin “Mən yüzbaşının iltimasına görə bu kağızı cırıram” cümləsindəki “iltimas” sözü, yüzbaşının əmri və ya qərarı olmasa da, onun xahişini rədd etmək mümkün olmadığını, hətta yüzbaşının xahişini yerinə yetirməyin vacibliyini vurğulayır. Sadəcə bir "xahiş" deyil, hörmət və tabeçiliyin ifadəsidir.
Vaqifin şeirlərindən götürülmüş “Çoxlar getdi iltimasa, gəlmədin; Vaqif öldü, neçin yasa gəl” misraları da bu mənanı dəstəkləyir. Burada “iltimas” sözü, kömək istəmək üçün edilən əzablı və ümidli bir müraciəti, böyük bir ehtiyacı ifadə edir. Vaqifin ölümündən sonra yasa gəlməmək, əvvəlki iltimaslara cavab verməmək, qarşı tərəfin laqeydliyini və duyğusuzluğunu göstərir.
Beləliklə, "iltimas" sadəcə "xahiş" və ya "rica" deyil, daha çox təvazökarlıq, ehtiram və ciddiyyətlə edilən, tez-tez nüfuzlu bir şəxsdən kömək istəmək üçün istifadə olunan bir növ rəsmi xahiş və ya müraciətdir. Sözün tarixi və istifadə kontekstini nəzərə almaq onun əsl mənasını daha yaxşı başa düşməyə kömək edir.