İnfraqırmızı şüalar, latınca "infra" (aşağıda) və "qırmızı" sözlərinin birləşməsindən əmələ gəlmiş bir termindir. Bu termin, elektromaqnit spektrinin görünən işığın qırmızı hissəsindən sonra, daha uzun dalğa boyuna sahib olan, lakin insan gözü ilə görünməyən bir hissəsini təsvir edir.
Görünən işıq spektrinin qırmızı rənginin əsas xüsusiyyəti dalğa uzunluğunun nisbətən uzun olmasıdır. İnfraqırmızı şüalar isə bu qırmızı rəngdən də daha uzun dalğa boyuna malikdir və buna görə də insan gözü onları qəbul edə bilmir. Bununla belə, bu şüalar elektromaqnit spektrinin vacib bir hissəsini təşkil edir və ətrafımızdakı dünyanın bir çox prosesində iştirak edirlər.
İnfraqırmızı şüaların dalğa uzunluğu 700 nanometrdən başlayaraq millimetr aralığına qədər uzanır. Bu geniş dalğa uzunluğu diapazonu, infraqırmızı şüaların müxtəlif tətbiq sahələrinə malik olmasına səbəb olur. Məsələn, istilik görüntüləmədə, uzaqdan temperatur ölçmədə, tibbdə (fizyoterapiya), kommunikasiya texnologiyalarında (məsələn, infraqırmızı portlar vasitəsilə məlumat ötürülməsində) və hətta qida sənayesində (məsələn, qida sterilizasiyası və qızdırılmasında) geniş istifadə olunur.
İnfraqırmızı şüaların həyatımızdakı əhəmiyyəti həm təbii, həm də texnoloji proseslərdə özünü göstərir. Günəşdən yayılan enerjinin əhəmiyyətli bir hissəsi infraqırmızı şüalardan ibarətdir və bu şüalar Yer kürəsinin istilənməsində mühüm rol oynayır. Texnologiyanın inkişafı ilə yanaşı, insan infraqırmızı şüaları müxtəlif sahələrdə, öz məqsədləri üçün effektiv şəkildə istifadə edir.
Qısacası, infraqırmızı şüalar, görünməz olmalarına baxmayaraq, həm təbiətdə, həm də texnologiyada çox mühüm rol oynayan, maraqlı və çox yönlü bir elektromaqnit şüalanma növüdür.