İnhitat sözü ərəb mənşəli olub (انحطاط - inḥiṭāṭ), əsasən iki əsas mənada işlənir: birincisi, fiziki və ya məcazi olaraq aşağı düşmə, enmə, alçalma deməkdir; ikincisi isə tənəzzül, geriləmə, düşkünlük vəziyyətinə düşmə mənasını verir. Bu iki məna bir-birini tamamlayır və əksər hallarda kontekstdən asılı olaraq bir-birinə yaxın mənalarda istifadə olunur.
Birinci mənada, "inhitat" sözü konkret bir fiziki hadisəni, məsələn, bir cismin yüksəklikdən aşağı düşməsini və ya bir səviyyədən aşağı enməsini ifadə edə bilər. Məsələn, bir uçurumdan aşağı inhitat etmək, bir dağdan inhitat etmək kimi ifadələr bu mənanı əks etdirir. Lakin daha çox hallarda, "inhitat" məcazi mənada, yəni bir vəziyyətin, bir səviyyənin aşağı düşməsini, pisləşməsini ifadə edir. Məsələn, əxlaqi inhitat, intellektual inhitat, iqtisadi inhitat kimi ifadələr məhz bu mənanı daşıyır.
İkinci mənada isə "inhitat" tənəzzül, geriləmə, düşkünlük mənasını daha qabarıq şəkildə ifadə edir. Bu mənada, inhitat sadəcə bir düşmə deyil, əvvəlki vəziyyətinə nisbətən daha aşağı, daha pis vəziyyətə düşmə deməkdir. Bu, bir qurumun, cəmiyyətin, sistemin və ya hətta bir fərdin əvvəlki inkişafından, tərəqqisindən geriyə doğru getməsi, özünü itirməsi mənasını verir. Tarixdəki siyasi və ya mədəni tənəzzüllər, bir xalqın sosial-iqtisadi inhitatı, bir şəxsin mənəvi inhitatı bu mənanın parlaq nümunələridir.
Misal olaraq verilən "Bir doğuş, bir təkamül, bir inhitat" ifadəsi həyatın dövrü təbiətini əks etdirir. Bu ifadə həyatın inkişaf (təkamül), zirvəyə çatma və sonra düşmə (inhitat) mərhələlərindən keçdiyini göstərir. Bu, həm fərdlər, həm də bütövlükdə sivilizasiyalar üçün tətbiq oluna bilən bir gerçəklikdir. İnhitat, həyat dövrünün təbii bir hissəsidir, ancaq hər zaman mütləq məğlubiyyət və ya son demək deyil. Bu, yeni bir dövrün, yeni bir inkişafın başlanğıcı üçün bir imkan da ola bilər.