İnilti sözü, Azərbaycan dilinin zəngin ifadə vasitələrindən biri olaraq, həm dərin bir kədəri, həm də incə bir hüzünü əks etdirən səsi təsvir edir. Sadəcə "inləmə səsi" kimi qısaca izah edilməkdən daha çox, inilti duyğuların və hisslərin səs ifadəsi kimi dəyərləndirilməlidir.
Bu səs, həm fiziki bir ağrının, həm də ruhi bir əzabın ifadəsidir. Zarlamaqdan daha sakit, sızıldamaqdan daha dərin, inilti sanki ürəkdən qopub gələn, nəfəslə birlikdə səslənən bir ahdır. Həzin və yanıqlı xarakteri ilə fərqlənir. Bu səs, qəmin incə tellərinə toxunur, dinləyənin də ürəyini sızladır.
İnilti, yalnız insan səsi ilə məhdudlaşmır. Təbiətin səslərində də bu həzinliyi eşitmək olar. Məsələn, küləyin ağacların arasından keçərkən yaratdığı səs, ya da qış yağışının pəncərəyə vurması, müəyyən bir kontekstdə inilti kimi qəbul edilə bilər. Sözün istifadə edildiyi kontekstdən asılı olaraq, həm xəstənin ağrısını, həm də sevgilinin həsrətini ifadə edə bilər.
Verilən misalda, "çinarlıqda yalnız başıma gəzdim; bu halda incə bir inilti sezdim" cümləsində, inilti yalnız bir səs deyil, ətraf mühitin və şairin daxili dünyasının qarışığından yaranan, melanxoliya dolu bir atmosferin təsviridir. Bu səsin incə olması, həm dərinliyini, həm də gizliliyinə işarə edir. İnilti, qəmin səssiz bir fəryadıdır, açıq-aşkar ifadə edilməyən, ancaq duyulan və hiss olunan bir həqiqətdir.