İnteqrallama, riyazi analizdə əsas anlayışlardan biri olub, sonsuz kiçik kəmiyyətlərin cəmini tapmaq prosesini ifadə edir. Daha sadə dillə desək, əgər biz müəyyən bir funksiyanın altında qalan sahəni hesablamaq istəyiriksə, inteqrallama bu məqsədə xidmət edir. Bu, sonsuz sayda çox nazik düzbucaqlıların sahələrinin cəmi kimi təsəvvür edilə bilər.
İnteqrallama, diferensial hesablamanın əks əməliyyatıdır. Differensiallama bir funksiyanın dəyişmə sürətini taparkən, inteqrallama əksinə, dəyişmə sürətindən funksiyanı tapmağa imkan verir. Bu münasibət əsas teoremlərdən biri olan Nyuton-Leybnits teoremi ilə təsvir olunur.
İnteqrallama yalnız sahə hesablamaqla məhdudlaşmır. Fizikada, mühəndislikdə və iqtisadiyyatda da geniş tətbiq olunur. Məsələn, fizika da sürətdən məsafəni, gücdən işlə görülən işin miqdarını və ya elektrik yükündən cərəyanın hesablanmasında istifadə olunur. Mühəndislikdə həcm, səth sahələri və mərkəz kütləsinin hesablanmasında mühüm rol oynayır. İqtisadiyyatda isə istehsal, xərclər, gəlir və s. kimi iqtisadi kəmiyyətlərlə əlaqədar modellərin qurulmasında və təhlilində istifadə edilir.
İnteqrallama anlayışının inkişafı tarix boyu çoxsaylı riyaziyyatçıların əsərləri ilə bağlıdır. Arximed, Kepler və Fermanın bu sahədəki əhəmiyyətli töhfələri qeyd olunmalıdır. Lakin, müasir inteqral hesabının əsasını Nyuton və Leybnits qoymuşlar. Onların kəşfləri riyaziyyatın inkişafında inqilab yaratmış və bir çox elm sahələrinə yeni üsullar gətirmişdir. İnteqrallama, günümüz riyaziyyatının ən güclü və əsas alətlərindən biri olaraq qalır və elmin müxtəlif sahələrində daim yeni tətbiqetmələr tapır.