İnteqrallamaq, riyaziyyatda verilmiş bir kəmiyyətin inteqralını tapmaq prosesidir. Bu, əslində, sonsuzluğa qədər bölünmüş kiçik hissələrin cəmini tapmaqla əlaqədardır. Əgər bir əyrinin altındakı sahəni hesablamaq istəsəniz, inteqrallamaq bu məqsədə xidmət edir. İnteqrallama, differensiallamanın əks əməliyyatıdır; əgər bir funksiyanın törəməsini tapırsınızsa, inteqrallama onun əksini tapmağa imkan verir.
Daha dəqiq desək, inteqrallama, verilmiş bir funksiyanın ilkin funksiyasını tapmaq deməkdir. Bu ilkin funksiyanın törəməsi, verilən funksiyaya bərabərdir. İnteqrallama, müxtəlif üsullarla həyata keçirilə bilər. Müəyyən inteqral, verilmiş bir intervalda funksiyanın altındakı sahəni hesablayır, qeyri-müəyyən inteqral isə funksiyanın ilkin funksiyasını bir sabit əlavə ilə verir.
İnteqrallama yalnız riyaziyyatda deyil, fizika, mühəndislik və iqtisadiyyat kimi sahələrdə də geniş tətbiq olunur. Məsələn, fizika sahəsində hərəkətin sürətindən yola çıxaraq məsafənin hesablanması, mühəndislikdə əyri formalı materialların həcminin və səthinin hesablanması, iqtisadiyyatda isə əmək məhsuldarlığının dəyişmə sürətini təhlil etmək üçün istifadə olunur. Bu geniş tətbiqlər inteqrallamanın gücünü və əhəmiyyətini göstərir.
Maraqlı bir fakt olaraq, inteqral hesabının əsası, müstəqil olaraq İsaak Nyuton və Qotfrid Vilhelm Leybnits tərəfindən qoyulmuşdur. Onların bu kəşfi riyaziyyat tarixində əlamətdar hadisələrdən biri sayılır və müasir elmin inkişafına əhəmiyyətli təsir göstərmişdir. İnteqrallama üsulunda istifadə olunan texnikalar, öz növbəsində, daha mürəkkəb riyazi problemlərin həllində mühüm rol oynayır.