İntiqam, kökləri qədim zamanlara gedib çıxan, insan təbiətinin mürəkkəb və çoxşaxəli bir aspektidir. Sadəcə "özünə pislik edənə pislik etmə arzusu və işi" kimi tərif edilməkdən daha çox şey ifadə edir. İntiqam, ədalət hissinin qanadlandırdığı, zədələnmiş qürur və ya ədalətin bərpası üçün həyata keçirilən bir prosesdir. Bu, zülm görmüş tərəfin özünə qarşı törədilən haqsızlığı düzəltmək, dəymiş zərəri ödəmək və ya ən azından ədalətin bərpa olunduğunu hiss etmək istəyindən irəli gəlir.
İntiqamın təzahür formaları çox müxtəlifdir. Bəziləri üçün bu, fiziki şəkildə qisas almaq, zülmkarı eyni acını yaşatmaqla özünü rahatlatmaq ola bilər. Digərləri üçün isə intiqam daha mənəvi bir xarakter daşıyır: zülmkarın uğursuzluğunu izləmək, onun əməllərinin nəticələrini görmək, nüfuzunun sarsıldığını müşahidə etmək kifayət edə bilər. Hətta bəzi hallarda, intiqam hissinin özü ilə mübarizə aparmaq, bağışlama yolu ilə özünü azad etmək daha böyük bir qələbə kimi qəbul edilə bilər.
Qisas, heyif alma, əvəzə əvəz kimi sinonimlərlə ifadə edilən intiqam, həm də mədəniyyətlərin və dinlərin fərqli münasibətlərinə malikdir. Bəzi mədəniyyətlərdə intiqam qəbul edilən və hətta təşviq olunan bir davranış halına gələrkən, başqa bəzilərində isə bağışlama və mərhəmət önə çəkilir. İntiqamın psixoloji və sosial aspektləri də olduqca maraqlıdır. O, insanın ədalət və qisas duyğularının, özünə hörmətinin, özünə inamının və həyatındakı nəzarət hissini bərpa etmək istəyinin ifadəsidir. İntiqamın uzunmüddətli nəticələri isə tez-tez nəticəsiz qalır və hətta intiqam alan tərəfi daha da zərərli vəziyyətə salır.
Beləliklə, intiqam sadəcə bir "pislik etmək" hərəkəti deyil, insan təbiətinin, ədalət və qisas anlayışlarının, psixoloji və sosial amillərin mürəkkəb bir qarışığıdır. Onun təzahürü, nəticələri və əxlaqi tərəfləri hələ də geniş müzakirə mövzusudur.