İrəm, klassik ədəbiyyatımızda və xalq ədəbiyyatımızda tez-tez rast gəldiyimiz, sehrli və əfsanəvi bir bağçanın adıdır. Ərəb mənşəli bir söz olub, Şam və ya Yəmən ərazilərində yerləşdiyi rəvayət olunur. Bu bağça, sadəcə coğrafi bir yer deyil, həm də insan təsəvvüründəki ideal bir məkanın, behiştin, cənnətin simvoludur.
İrəm bağçasının təsvirləri hər zaman möhtəşəmlik və zənginliklə doludur. Əfsanələrə görə, bu bağçada nadir bitkilər, mənzərəli bulaqlar, sərin kölgələr və nəfis quş səsləri var idi. Hər şey mükəmməllik və harmoniya ilə ahəngdar idi. Bu, insan ruhunun əbədi istəyini, sülh və əmin-amanlıq dolu bir yerə olan həsrətini əks etdirir.
İrəm bağçasının əfsanəvi xarakteri onu yalnız coğrafi bir yer olaraq deyil, daha çox metaforik bir məkan kimi təqdim edir. O, uğursuzluq, çətinlik və əzabdan sonra əldə edilən mükəmməllik və xoşbəxtliyin rəmzidir. Ədəbiyyatda və folklorda “behişt”, “cənnət” mənalarında işlənən İrəm, eyni zamanda uçulmaz arzuların, əldəedilməz idealların da ifadəsidir. Bu səbəbdən də, İrəm adı ədəbi əsərlərdə həmişə müəyyən bir əhval-ruhiyyə, özünəməxsus bir əzəmət və sirrlilik yaradır.
Beləliklə, İrəm adı sadəcə bir coğrafi ad deyil, əsrlər boyu insan təxəyyülünə ilham verən, müxtəlif mədəniyyətlərdə öz əksini tapan, əfsanəvi və metaforik bir simvoldur. Onun qeyri-müəyyənliyi və əlçatmazlığı onu daha da cazibədar və sirli edir.