İrqçi sözü, Azərbaycan dilinin izahlı lüğətlərində "irqçilik tərəfdarı" kimi tərif olunsa da, bu tərif tam mənzərəni əks etdirmir. Daha dəqiq və geniş bir şəkildə izah etmək üçün, irqçiliyin əsasını təşkil edən inancları və davranışları nəzərə almaq lazımdır.
İrqçi, insanları irqlərinə görə kateqoriyalara ayıraraq bəzi irqləri digərlərindən üstün tutan, beləliklə də irqi ayrı-seçkilik və nifrət əsasında qurulmuş ideologiyanı dəstəkləyən və tətbiq edən şəxsdir. Bu üstünlük fikri, tez-tez bioloji əsaslara əsaslanaraq səhv və elmi əsası olmayan iddialarla dəstəklənir. İrqçilər, öz irqlərini digərlərinə nisbətən daha üstün, daha ağıllı, daha əxlaqlı və ya daha qabiliyyətli hesab edirlər.
İrqçiliyin təzahür formaları çox müxtəlifdir: açıq təhqirlərdən tutmuş, daha incə və gizli ayrı-seçkiliklərə qədər. Bir irqçinin davranışı, sosial statusundan, təhsil səviyyəsindən və ya mədəniyyətindən asılı olmayaraq, irqi nifrət və ayrı-seçkiliyə əsaslanır. Onlar öz inanclarını sözlə, əməllə və ya hətta susqunluqla ifadə edə bilərlər. Susqunluq, irqçi davranışlara qarşı susmaq və onları normallaşdırmaqla bərabərdir.
Maraqlı bir məqam odur ki, irqçilik, yalnız bir xalqın digər bir xalqa qarşı üstünlük iddiası ilə məhdudlaşmır. Hətta eyni irq daxilində də irqçi düşüncə tərzi mövcuddur. Məsələn, daha açıq rəngli dərili bir insanın daha qaranlıq dərili bir insana qarşı ayrı-seçkiliyi də irqçiliyin bir növüdür. Bu, irqçiliyin mürəkkəb və çoxşaxəli bir fenomen olduğunu göstərir.
Nəticədə, "irqçi" sözü sadəcə "irqçilik tərəfdarı" deyil, irqi üstünlük ideologiyasını qəbul edən, bu ideologiyanı yaymağa çalışan və irqi ayrı-seçkilik edən şəxsi ifadə edir. Bu, cəmiyyət üçün təhlükəli bir ideologiyadır və onunla mübarizə aparmaq üçün bilik və həssaslıq tələb olunur.